πως έπαθα πνευμονία

David Martiashvili 

μετά από δέκα μέρες
δεν άντεξα άλλο 
ήρθα στο χωριό σου
να σε βρω
πήρα τους δρόμους και φώναζα το όνομα σου
κανείς δεν μου είπε κουβέντα
σκοτεινά πρόσωπα 
με κοιτούσαν πίσω από χειροκέντητες κουρτίνες
μόνο ο μουγκός μου πρόσφερε ένα ποτήρι νερό
τον ρώτησα το όνομα του
έβγαλε μια κασετίνα τσιγάρα
από αυτά που νόμιζα 
ότι δεν κυκλοφορούν πια 
και ένα κόκκινο μολύβι 
με γόμα από πίσω
αναστασισ
έγραψε και μου το έδειξε
γεια σου ρε Τάσο
μου έδειξε ξανά το πακέτο
εντάξει Αναστάση 
ξέρεις που μένει η Βαγγελίτσα η ξανθιά?
έτσι σε ξέρουν εδώ
Βάλια έγινες στην Αθήνα
άνοιξε το πακέτο 
πάρε φίλε ένα
θα σε πικράνει αλλά αυτό δεν θα σε εγκαταλείψει
δεν θα γυρίσεις μια μέρα να βρεις το σπίτι αδειανό
χωρίς καμιά εξήγηση
είναι έντιμο αυτό το δηλητήριο.
αυτά τα λόγια διάβασα στο βλέμμα του Αναστάση
καθώς έπιασε να βρέχει.

Γιώργος Τρίκερι