Dorothy Lathrop |
Πόσο σου μοιάζει ετούτη η μέρα
κρίνο μου, αμίλητο
φως μου, θαμπό.
Σέμνωμα του μικρού κεριού,
αμάλαγο, εαρινό μου.
Αμητού σελήνη μακρινή
της μάνας η αρχή σου.
Μη με ξεχάσεις στον πόνο σου.
Μη με ξεχάσεις.
Θα καρτερώ με αγρολούλουδα
την άλλη πλευρά της καρδιάς
στο μεσουράνημα των πουλιών
με δαψιλές το δάκρυ μου.
Πόσο σου μοιάζει ετούτη η μέρα
πόσο σου μοιάζω κι εγώ.
Μη με ξεχάσεις στο φόβο σου.
Έτσι, φοβούμαι κι εγώ.
Αυγή, 14/4/2016
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου