- Παρ’ το.
- Μα δεν το θέλω ή μάλλον δεν το θέλω τώρα γιατί πρώτα θέλω να σου μιλήσω για τα βατόμουρα. Που βάφουν τα χείλη, που είναι στο δάσος, που μια μέρα θα πάμε και θα τα μαζέψουμε.
- Ναι, θα μου πεις, μα πάρε αυτό το λουλούδι.
- Όχι, άκουσε με πρώτα. Ποτέ δεν με ακούς και το χέρι μη μου το σφίγγεις, με πονάει.
- Θα σε ακούσω αλλά πάρε αυτό το λουλουδάκι, λουλουδάκι μου. Είναι δικό σου και αν δεν το πάρεις θα το πετάξω.
- Μη με εκβιάζεις με αυτό το λουλούδι … θέλω πρώτα να σου πω για τη θάλασσα.
- Ρε γαμώτο έχω ένα λουλούδι για σένα. Το θες;
- Όχι!
- Ώστε όχι ε; Να λοιπόν (*&$%)
…………
- Μα γιατί κλαις;
- Γιατί ποτέ δεν μου έχεις δώσει ένα λουλουδάκι. Ποτέ.
- Μα. …
- Μη μου μιλάς μα. Άσε με.
Αυγή, 14/1/2015
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου