Ο Κωνσταντίνος Γιάνναρης επιστρέφει στην μεγάλη οθόνη με άγριες διαθέσεις.
Με μια ταινία,πολύ πιο σκληρή από αυτές που τον έχουμε συνηθίσει,έρχεται να εξιστορήσει την πορεία πέντε εφήβων που μόνο αθώοι δεν είναι.
Χρησιμοποιώντας καταχρηστικά τον τίτλο του γνωστού θεατρικού έργου του Wedekind παίζει με ό,τι και όποιον βρει.
Προβληματικές ενδοοικογενειακές σχέσεις,νύξεις ομοφυλοφιλικές ανάμεσα στα μέλη αυτής της περίεργης και ιδιόμορφης "γλυκειάς" συμμορίας και πολλοί φόνοι.
Αν παρακολουθήσουμε την μέχρι ως τώρα πορεία του σκηνοθέτη,ο οποίος έχει στο ενεργητικό του πολλές σπουδαίες ταινίες που ξεχώρισαν(Δεκαπενταύγουστος,από την άκρη της Πόλης) θα καταλάβουμε ότι αυτή αποτελεί κορύφωση.
Το μοτίβο των προλετάριων νέων παίζει και σε αυτή τη ταινία.
Το στοιχείο των ξένων είναι ξεκάθαρο και είναι ίσως η πρώτη ατόφια πολιτική ταινία του Γιάνναρη,με σαφή και τον κοινωνικό προβληματισμό.
Η βία είναι ίσως όμορφη αναρωτιέται ο σκηνοθέτης.
Σε αυτή την ταινία το κακό,καθαγιάζεται.
Αίμα,σπέρμα,νέοι.
Ανδρέας Κιτσικίδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου