Θερνόν

σαν ένα τίποτα λιώνω
γυμνός σε ένα βαγόνι
μετατρέπομαι από στερεός σε θεός
μήτρα καλοκαιρινή 
με γέννησε
στεφανωμένη με αγκάθια
και κεράσια
με τάισε άνθη κληματαριάς
κι ώριμους γιαρμάδες
ώσπου έγινα δυνατός
κι ως τα σύννεφα πηδούσα
πόσο μακριά είναι η στεριά από τ' αστέρια;
έλα στην εποχή του τίποτα
έλα τώρα.

Γιώργος Τρίκερι