Revanche, πάντα κάτι απαίσιο συμβαίνει.

Σκηνοθεσία: Götz Spielmann, 2008


Το "Revanche" είναι μία βραδυφλεγής βόμβα. Μία μεγάλη ταινία, από αυτές που σε κάνουν να καις μέσα σου και να θες να τη συζητήσεις. Είναι ένα φιλμ επίκαιρο όσο ποτέ, που αν κάποιος δει κάτω από το περιτύλιγμα ενός ευφάνταστου στόρυ που θα μπορούσε να το είχε γράψει και σκηνοθετήσει ο Γούντυ Άλλεν του "Cassandra's Dream" ή ο Sam Raimi του "A Simple Plan", θα βρει τον Αμερικανό Φίλο του Βέντερς και το σινεμά των Χάνεκε και Τρίερ, μπλεγμένα σε ένα "συναρπαστικό" κουβάρι.
Η ταινία θίγει με εξαιρετικό τρόπο την απουσία της πραγματικής ελευθερίας και βούλησης στον κόσμο. Οι άνθρωποι είναι καλοκουρδισμένες μηχανές που ζουν με διαλείμματα τη ζωή τους, αφού είτε είναι μικροαπατεώνες είτε υπηρέτες του Νόμου, καταλήγουν να διαβιώνουν και να ρισκάρουν για το τίποτα, να υπηρετούν μία ελίτ τραπεζιτών και Νονών του εγκλήματος, να κάνουν κενές σχέσεις, όντας απόβλητα ενός τοξικού περιβάλλοντος που ειρωνικά στην ταινία περιβάλλεται από μία παραδεισένια φύση, στην οποία ο άνθρωπος είναι αναγκασμένος να ζει ένα Σισύφειο μαρτύριο, αδυνατώντας να αποκομίσει την οποιαδήποτε χαρά. Το σεξ είναι μέσο εκδίκησης ή επιβίωσης. Όσα λεφτά κι αν έχεις, θα έχεις πάντα υποχρεώσεις και θα χρωστάς. Όσα σπίτια, ξενοδοχεία, χώρους διαμονής κι αν αλλάζεις θα είσαι πάντα φυλακισμένος. Και όσο καλά κι αν κάνεις τη δουλειά σου, θα είσαι πάντα αρκετά "μαλακός" για αυτό που κάνεις.
Σε έναν τέτοιο κόσμο, το φαγητό έχει τη γεύση στάχτης όπως μας υπενθυμίζει ο Τρίερ στο Melancholia και στο φιλμικό σύμπαν του Gotz Spielmann η ζωή απεικονίζεται εύστοχα στους τίτλους αρχής. Μία λίμνη σε νηνεμία κι ένα βότσαλο να διαταράζει που και που τα νερά και μετά πάλι επιστροφή στην κανονικότητα.
Δεν είναι τυχαίο ότι όλες οι μεγάλες ταινίες των καιρών μας, είτε ανήκουν στο σινεμά του φανταστικού, είτε στο κοινωνικό δράμα ή το πολιτικό θρίλερ, εστιάζουν στο περιβάλλον, την εικονική κανονικότητα και την ψευδαίσθηση ντετερμινισμού που υπάρχει στον κόσμο. Είσαι ανίκανος επειδή δεν πήγε καλά το πλάνο σου ή το πλάνο σου είναι τόσο καλό όσο το περιβάλλον στο οποίο μεγάλωσες;

Μάνος Κουφάκης