Ήταν ένας παγωμένος Νοέμβρης, ενός παγωμένου και κοινότυπου φθινοπώρου – πεσμένα φύλλα, σκασμένα χείλη, μισοσβησμένοι καλοκαιρινοί έρωτες, βαρεμάρα – όταν ο ετοιμόρροπος φιλόλογος ψέλλισε το σπουδαίο και μοντέρνο: Θα σας παραδώσω ένα κομμάτι της ελληνικής ιστορίας. Ένα κομμάτι διαφορετικό για τον καθένα σας. Θα ήθελα να το μελετήσετε και να το παρουσιάσετε στην τάξη δίνοντας τη δική σας, προσωπική, νότα.
Χωρίς ιδιαίτερη σκέψη, ακριβώς όπως γεννιούνται οι μεγάλες ιδέες ή γίνονται τα θαύματα, σκέφτηκα να φορέσω τη μπλούζα που μου κάνει ωραία τα βυζιά και επειδή η έκθεση στο κοινό είναι μια αρχέγονη μυστικιστική λειτουργία αυταρέσκειας η οποία εμφανίζεται τυχαία, οπότε ανήκει στην κατηγορία των ευκαιριών που οφείλεις να ντουφεκίσεις, οπλίστηκα ονείρων και σχετικού σουτιέν…
Οι παρουσιάσεις των συμμαθητών ξεκίνησαν πολλά υποσχόμενες. Φορτωμένοι με χάρτες, εγκυκλοπαίδειες και φράσεις σοφών, ο ένας μετά τον άλλον μας βύθιζαν στα βάθη του χρόνου και στο ατέλειωτο χασμουρητό. Ο φιλόλογος ήταν ευτυχής δηλαδή είχε αυτή την έκφραση του ανθρώπου που δεν γαμάει και απλά αναστενάζει ικανοποιημένος. Ήρθε η σειρά μου. Ήμουν λιτή, σύντομη και περιεκτική. Το κοινό ρουφούσε τα ολοστρόγγυλα βυζιά μου. Ο Μάκης είχε χαθεί στο πιπίλισμα της αριστερής μου ρώγας και η Ροζαλία που «καπάκωνε τη μύγα» ήταν έτοιμη να με καλέσει στις τουαλέτες για σοβαρές κουβέντες. Ήμουν ικανοποιημένη είχα κάνει καλή, τίμια και καθαρή δουλειά. Είχα στρογγυλοποιήσει τον κύβο και τον εμφύλιο πόλεμο. Φτάνοντας στην τελευταία φράση πήρα μια βαθιά ανάσα και ήμουν έτοιμη να τοποθετήσω την τελεία. Το ένα όμως και μοναδικό κύτταρο που περιφέρετο βαριεστημένο στον εγκέφαλό μου, μην αντέχοντας την νίκη των βυζιών ούρλιαξε: και έτσι είχαν τα γεγονότα στην Ελλάδα εκείνο τον καιρό όπως λέει αυτό το απόσπασμα και αν είναι αλήθεια. Τριμμένη κιμωλία αιωρήθηκε στην αίθουσα, χόρεψε, χόρεψε και μπήκε στα ρουθούνια του Μάκη, στο μάτι της Ροζαλίας και στο λαιμό του φιλόλογου. Βήχας. Επαναφορά.
Φιλόλογος: τι σημαίνει παιδί μου, έτσι λέει αυτό το απόσπασμα και αν είναι αλήθεια; Δεν σε καταλαβαίνω; Αμφισβητείς το ρου των γεγονότων; Πέρασε έξω σε παρακαλώ θα το συζητήσουμε στο διάλλειμα.
Η συζήτηση που ακολούθησε ήταν δημοκρατική, όπως συμβαίνει πάντα σε αυτές τις περιπτώσεις, και κατόπιν ελεύθερης και αμερόληπτης ανταλλαγής ιδεών το αποτέλεσμα ήταν μια τριήμερη αποβολή που μας βόλευε όλους.
Είναι μάλλον από τότε και κάθε Νοέμβρη που σκέφτομαι ότι οι άνθρωποι αγαπούν τη σιγουριά των παραμυθιών και τρέμουν τα ενδεχόμενα. Είναι μάλλον από τότε που κάθε παγωμένο Νοέμβρη θυμάμαι ότι κάθε τι που στηρίζεται στα βυζιά δεν έχει καλή κατάληξη γιατί τα βυζιά είναι σαν τα φθινοπωρινά φύλλα, πάσχουν από μελαγχολία και πέφτουν.
Αυγή Βυθούλκα, 15/1/2015
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου