soulpie cinema presents ... The Crying Game

The Crying Game, 1992 (ελληνικός τίτλος: Το Παιχνίδι των Λυγμών)
Σενάριο-σκηνοθεσία: Νιλ Τζόρνταν.
Όσκαρ καλύτερου σεναρίου.



O σκορπιός δεν μπορεί να κολυμπήσει, ζητά απο τον βάτραχο να τον μεταφέρει ως την απέναντι όχθη του ποταμού. Ο βάτραχος φοβάται οτι ο σκορπιός θα τον σκοτώσει, ο σκορπιός τον πείθει λέγοντας του ότι δεν θα το κάνει γιατί θα σκοτωθούν και οι δύο. Ο βάτραχος πείθεται και ξεκινούν. Όταν βρίσκονται στη μέση του ποταμού ο βάτραχος αισθάνεαι στη πλάτη του το δηλητηριώδες δάγκωμα του σκορπιού. Καθώς βυθίζονται στον θάνατο ο βάτραχος τον ρωτάει:
-Γιατί;
-Συγγνώμη, του απαντάει ο σκορπιός, δεν μπορούσα να κάνω αλλιώς. Είναι η φύση μου.
Αυτός ο μύθος του Αίσωπου που διηγούνται οι ήρωες  της ταινίας αποτελεί και την ουσία της.
Η ταινία ξεκινάει με την απαγωγή ενός Βρετανού στατιώτη απο μέλη του IRA και την φιλική σχέση που αναπτύσσεται ανάμεσα στο θύμα και έναν απο τους απαγωγείς. Ο στρατιώτης σκοτώνεται και ο απαγωγέας βρίσκεται  στο Λονδίνο για να βρεί τη κοπέλα του "φίλου" και να την φροντίσει όπως του υποσχέθηκε λίγο πριν σκοτωθεί. Δεν θέλω να πω περισσότερα για την πλοκή. 
Το σενάριο γραμμένο απο τον σκηνοθέτη διηγείται μια σκληρή, πικρή αλλά αισιόδοξη παραβολή για την ανθρώπινη φύση και την θαυματουργή δύναμη της αγάπης. Ο Τζόρνταν το κάνει με έναν πιο δαιδαλώδη τρόπο απο τον Αίσωπο αλλά το κάνει εξίσου καλά.
Δες την ταινία και θα καταλάβεις.



Γιώργος Τρίκερι.