Λίγο μέλι, τηγανίτες, ομελέτα και διπλό την Τρανζοσπόρ….

Η αλήθεια είναι ότι όλοι οι συγγραφείς ψάχνουν ένα «παράθυρο» για να γράψουν. Ένα παράθυρο με «θέα». Όσοι το βρίσκουν είναι τυχεροί, όσοι δεν το βρίσκουν καταλήγουν δημοσιογράφοι…
Είναι πιο εύκολο να βρεις κάποιον που να μην είναι δημοσιογράφος στα γραφεία των New York Times παρά στα ελληνικά blogs. Οι bloggers είναι οι σύγχρονοι ρεμπέτες. Οι ρεμπέτες του 21ου αιώνα. Πιάσε τον αργιλέ ρε Μήτσο….!
Έχει πολλή πλάκα να γράφεις για θέματα για τα οποία δεν έχεις την παραμικρή ιδέα. Τώρα καταλαβαίνω πως αισθάνονται οι δημοσιογράφοι. Η μητέρα μου ξετρελάθηκε με το πρώτο μου βιβλίο, της άρεσε πολύ, εκτός από τα κείμενα! Την πλήρη καταξίωση όμως, την ένιωσα, όταν με έκανα σύνθημα τα παόκια στη «ΘΥΡΑ 4». 
Διαφωνώ με ότι λες, αλλά θα υπερασπιστώ το δικαίωμα σου να το λες, αν και σε έχω γραμμένο στα αρχίδια μου, επειδή έτσι αποδεικνύεται πόσο πιο έξυπνος από σένα είμαι! Είμαι αριστερός! Καλά ακούσατε! Μου αρέσει να «τη λέω»,να κάνω κριτική σε αυτούς που με κυβερνάνε. «Ου ρε», «Κάτω ρε», «Ντρέπομαι για λογαριασμό σου», και διάφορα τέτοια! Έχω άποψη. ΌΟΟχι έχω πολλές απόψεις! Τις εκφράζω κυρίως υπό μορφή σχολίων, σε blogs και σύντομα και στο chime.in, αφού θα πληρώνομαι!
Στη δουλεία δεν πολυμιλάω, δεν είναι το κατάλληλο περιβάλλον. Στην γκόμενα μου δεν τα λέω, γιατί δεν έχει υπομονή, βιβλία δεν πολυγραφώ, δεν χρειάζεται, τα ξέρω ήδη απ’ έξω αυτά πού θα έγραφα! Δεν πολυδιαβάζω γιατί βαριέμαι. Κανα τσιτάτο από δω, καμμιά ωραία ατάκα από’ κεί. Στην τελική δεν πολυχρειάζεται κιόλας το διάβασμα, αφού είμαι αριστερός! Με αγωνία παρακολουθώ στην τηλεόραση τις εξελίξεις σε Αίγυπτο και Τυνησία. Βέβαια δεν με πολυενδιαφέρει γιατί είμαι και λίγο χριστιανός! Αυτό που μου την σπάει περισσότερο είναι ο εθνικισμός, ο σωβινισμός, και ο ρατσισμός. Των άλλων! Εμένα δεν με αγγίζουν, γιατί είμαι αριστερός!
Μάρξ; Έγκελς; Τους παίζω στα δάχτυλα. Ξέρω τέσσερις φράσεις του ενός και δύο του άλλου, και με το τρομερό μου ένστικτο για πότε τις αμολάω σε μια κουβέντα! Για μένα η ζωή είναι ένα καφενείο, όπου ρητορεύω και εντυπωσιάζω τους φίλους μου. Όταν ανοίγω το στόμα μου λέω τέτοιες μαλακίες που ανατριχιάζω. Αφού έχω καλλιεργήσει την εξυπνάδα μου! Φυσικά τα θέματα ιστορικού υλισμού και διαλεκτικού υλισμού σε σχέση με τον αντιανθρωπισμό και τις μαρξιστικές κατευθύνσεις που αυτές αντιπροσωπεύουν τα έχω επιλύσει. Τις προάλλες εκεί που έτρωγα τα υπέροχα μακαρόνια μου’ ρθε στο μυαλό κάτι που είχε πει ο θείος μου που είχε ακούσει σε μια συγκέντρωση, για τιμωρία έπλυνα τα πιάτα μετά!
Είμαι ενάντιος στην εξουσία οποιουδήποτε δεν είναι ΕΓΩ και προστατεύω τα δικαιώματα μου, εφόσον τα δικά μου δικαιώματα είναι φύσει αριστερά! Αλίμονο στον αριστερό που δεν είναι δεξιός και στον γέρο που δεν είναι νέος. Πόσες φορές φαντασιώνομαι ότι μιλάω από μπαλκόνια η εποπτεύω στρατεύματα από το ύψωμα ενός λόφου. Το πρωί που ξυπνάω ανακαλύπτω ότι δεν έχω ούτε ακροατήριο να ζητωκραυγάζει… «Πες τα Χρυσόστομεεε..», ούτε στρατιωτάκια, γιατί είναι και οι άλλοι αριστεροί, οπότε έλειπαν, γιατί είχανε τις δικές τους φαντασιώσεις να παρακολουθήσουν….
Για μένα, σκοπός του να είσαι αριστερός είναι το να είσαι αριστερός! Γιατί κάτι πρέπει να είσαι σε αυτή τη ζωή. Άλλους σκοπούς δεν πολυεμπιστεύομαι γιατί ως αριστερός είμαι και σκεπτικιστής! Πάντως όταν με ρωτήσει κανείς σε τι κοινωνία θα ήθελα να ζω, απαντώ αμέσως… « σε μια κοινωνία όπου θα μπορώ για πάντα να είμαι αριστερός»…και μετά συνειδητοποιώ ότι εννοώ αυτήν εδώ. Μια χαρά δεν είναι;!!!!!


Πόντικας