Είδα χτες το βράδι τη "Φανταστική Γυναίκα" (Una Mujer Fantastica) του Σεμπάστιαν Λέλιο. Μια δυνατή ταινία που περιγράφει με συγκινητικό τρόπο τον ηρωικό αγώνα μιας γυναίκας που βιώνει μια απώλεια. Δεν θα πω περισσότερα για την υπόθεση της ταινίας, τα τρέιλερ γιαυτό υπάρχουν. Την προτείνω σε όποιον αγαπάει τον καλό κινηματογράφο.
Στη παρούσα φάση για μένα καλός κινηματογράφος είναι οι εκτός Χόλιγουντ ταινίες που δεν περιέχουν βαρετούς, μασκοφόρους σούπερ-ήρωες οι οποίοι καθώς εξολοθρεύουν ακόμα πιο βαρετούς αντιπάλους, κλάνουν εξυπνακίστικες ατάκες.
Όπως πιθανόν γνωρίζουν όσοι ασχολούνται με τα όσκαρς (όλοι δηλαδή) η "Φανταστική Γυναίκα" κέρδισε το όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας. Χαίρομαι για τους συντελεστές της ταινίας και ειδικά για την Ντανιέλα Βέγκα, η οποία έγραψε ιστορία ως η πρώτη transgender ηθοποιός που πρωταγωνιστεί σε ταινία που κερδίζει όσκαρ (βεβαίως μπορεί να υπήρξε και άλλη στο παρελθόν και να μην το μάθαμε ποτέ).
Όμως πρέπει να ομολογήσω πως θεωρώ τις άλλες δυο ταινίες που ήταν συνυποψήφιες για το συγκεκριμένο όσκαρ σαφώς καλύτερες.
Αναφέρομαι στο Loveless (ελλ. τίτλος: Χωρίς Αγάπη) του Αντρέι Ζβιαγκιντσέφ και την Ούγγρική ταινία Testrol es Lelekrol (ελλ. τίτλος: Η Ψυχή και το Σώμα) της Ιλντίκο Ενιέντι.
Δυο αληθινά διαμάντια της έβδομης τέχνης. Αν έπρεπε να δώσω βραβείο σε μια από τις δυο, δεν θα ήξερα ποιά να διαλέξω. Δεν έχει σημασία, τα όσκαρς έτσι κι αλλιώς είναι ένα κιτς πανηγύρι γκλαμουριάς άνευ αξίας.
Στους γνήσιους σινεφίλ προτείνω να δουν και τα τρία φιλμ κι όσο μπορείτε γυρίστε τις πλάτες σας στις ανούσιες παπαρόσουπες του Χόλιγουντ.
Διευκρινίζω του Χόλιγουντ και όχι του Αμερικάνικου ανεξάρτητου κινηματογράφου που συνεχίζει να μας προσφέρει υπέροχες ταινίες όπως το φετινό Lucky του Τζον Κάρολ Λιντς
Γιώργος Τρίκερι