25

Μαθε να ερωτεύεσαι το τίποτα και θα ερωτευθείς τα πάντα.                                                 
                                                              Γιάννης Λιάτσικας

(για τις Χριστίνες, τους Χρίστους, τις Μανωλίες, τους Μανώληδες κι όλους εμάς που χρησιμοποιούμε ακόμα νερομπογιές κι ακούμε το κρυφό τραγούδι της φυσαρμόνικας.)

   Τι κι αν τα μαλλιά μου είναι απαίσια, τι κι αν δεν βρίσκω τα κλειδιά μου?
Έβαλα λίγο μέλι πίσω απο τα αυτιά και μια χούφτα γιασεμιά μέσα στο μποξεράκι. Φόρεσα κάλτσες σιδερωμένες χωρίς τρύπες, μέρα που είναι.

   Γιώργο με λένε και Γιώργη και Γιαννάκη.

Μπήκα στο τραμ με τις χοντρούλες και μετά στο μετρό με τους χιονάνθρωπούς. Σε ένα ζαχαρένιο τούνελ μπήκαμε και χάθηκα ολότελα.

Ένα αόρατο μπλου τουθ μου ψιθύριζε «βάλε λίγη απόλαυση στην εξίσωση» «βάλε λίγη απόλαυση στην εξίσωση».
Δεν καπνίζω πια, τα ναρκωτικά τα χρειάζομαι όσο χρειάζεται ο θεός τα χρήματα που του δίνετε. Σεξ κάνω μόνο κάτω απο δέντρα και μέσα σε λίμνες με γυναίκες πολύχρωμες σαν πεταλούδες, αργές σαν σαλιγκάρια, σκοτεινες σαν ...
«βάλε λίγη απόλαυση στην εξίσωση».
Επέμεινε η αόρατη φωνή.
Το μόνο προσωπικό μου αντικείμενο είναι ένα άλμπουμ με φωτογραφίες που ξέχασα να τραβήξω ότα τα μαλλιά μου ήταν πανέμορφα και μεταξένια. Όταν μου έπλεξες εκείνο το πουλόβερ που πιάστηκε στην αγριοτριανταφυλλιά και μου έσωσες τη ζωή.
   Ένα ευγενικό παλληκάρι σε αναπηρική καρέκλα μου έτεινε το χέρι του. Μου πρόσφερε μια φωτογραφία του στην οποία ήταν ντυμένος Ζορρό.
  Ένα ωμέγα κι ένα ήτα ήταν κεντημένα στο καπέλο του δίπλα στο ζήτα.
   Κάπως έτσι λύθηκε η εξίσωση. Χωρίς να κάνω επιβεβαίωση γιατί μ’ αρέσει να ζω επικινδύνως , κάθησα και στα έγραψα να τα διαβάσεις εκεί στη κρύα γη που έισαι, να μετανοιώσεις που δεν χτύπησες το δικό μου όνομα τατού αλλά να χαρείς που τα λαγόνια μου μυρίζουν γιασεμί.

Γιώργος Τρίκερι

Υ.Γ. zorro σημαίνει αλεπού. Γιώργο με λένε και Γιώργη και Γιαννάκη ...

νόστος

είσαι μια άλλη Ελλάδα
αρχαία
με βράχους ιερούς
χάλκινα δάκρυα
κοσμούν τα μαλλιά σου
ήλιοι μακρινοί προσκυνούν την ομορφιά σου.
περπάτησα τα λιμάνια σου
σαν αδέσποτος σκύλος
σαν μεθυσμένος ναύτης
δεν γνωρίζω γράμματα
δεν μπόρεσα να διαβάσω
το "καλημέρα, σ'αγαπώ"
που έγραψες στην άμμο 
εκείνο το καλοκαίρι.
τώρα σε γαίες ξένες
παλεύω με τους χειμώνες.

Γιώργος Τρίκερι.

Diola Lune

Δεν έχουμε ζήσει ούτε όταν το ρεμπέτικο γεννήθηκε, ούτε όταν το swing και το tango έδινε ρέστα στα βινύλια 78 στροφών. Ψάξαμε να βρούμε τι θέλουμε να πούμε. Να ξεσκονίσουμε μουσικές βιβλιοθήκες; Ή να δούμε πως γεννιέται μέσα από τα παλιά το νέο, το φρέσκο, το δικό μας;
Έτσι λοιπόν κατέληξε ο Βαμβακάρης να συνοδεύει τον Αττικ και χέρι χέρι να μας οδηγούν σε ένα ξέφρενο πέρασμα στον χρόνο από το 1900 μέχρι το 1950- αποκλειστικά.
Δεκαετία τη δεκαετία, τραγούδι το τραγούδι. 
Καθένα με την ιστορία του. 
Καθένα μια ιστορία.
Frank Sinatra και Δανάη Στρατηγοπούλου, Edith Piaf και Τόνυ Μαρούδας. Όλοι μαζί στο ίδιο καζάνι βράζουν. Όλοι έλεγαν για έναν ΕΡΩΤΑ. Και μιαν ΑΓΑΠΗ. Αυτά που άφησαν και σε μας για να τους τραγουδάμε στο σήμερα.
Diola Lune: Οδυσσέας Ι. Κωνσταντίνου- Ιωάννα Λέκκα
Ακορντεόν: Αντώνης Σταύρου
Κιθάρα: Μιχάλης Μαζής

Ted...

... Αλήθεια πως θα σας φαινόταν ένα άτακτο, αθυρόστομο, χνουδωτό αρκουδάκι που πίνει, ''χουφτώνει'' και καπνίζει μαριχουάνα; 
Αποτέλεσμα μιας ευχής που έκανε ο John, ένα παιδάκι μοναχικό και αδύναμο να ενταχθεί σε οποιαδήποτε παρέα, είναι ένας αρκούδος, ο Ted, που μεγαλώνει μαζί με το παιδάκι, που γίνεται άντρας και συνεχίζει να έχει τις αδυναμίες που είχε και όταν ήταν μικρός!
Ένα ''παραμύθι'' που συνδυάζει live action και CGI για όλους όσοι δεν θέλουν να ξεχάσουν το σκανδαλιάρικο παιδί μέσα τους και να θυμηθούν λίγο την εφηβεία τους!
Καταιγιστικοί ρυθμοί, ''βρώμικοι'' διάλογοι, και μια πολύ εύστοχη κριτική ματιά πάνω στα τεκταινόμενα της σύγχρονης δυτικής κοινωνίας!
Πρόκειται για μια από τις καλύτερες ''ενήλικες'' κωμωδίες εδώ και καιρό, και σίγουρα μια εξαιρετική κινηματογραφική επιλογή για μια πολύ ευχάριστη χριστουγεννιάτικη βραδιά...
Από τον Σεθ ΜακΦάρλεν, δημιουργό της πολυβραβευμένης με ΕΜΜΥ τηλεοπτικής σειράς Family Guy, μια ανατρεπτική κωμωδία φαινόμενο με τους Μαρκ Γουόλμπεργκ στο ρόλο ενός αιώνιου έφηβου και της ''καυτής'' Μίλας Κούνις στο ρόλο της υπομονετικής συντρόφου!!
...Thunder buddies for life, right, Johnny? … Fucking right...
Π. Πόντικας...

recycled orchestra

In Cateura, Paraguay, a town built on a landfill, the music teacher and orchestra director set up a music program for kids, but they had a problem: no instruments. That problem was solved when they were shown a violin made out of garbage. Today, they have an entire orchestra made from recycled instruments. To find out more, check out the Landfill Harmonic Movie page.

ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΚΑΙ ΑΦΗΓΗΜΑΤΙΚΗ ΤΕΧΝΗ

Αξιοποίηση και Χρήση του Παραμυθιού στην εκπαιδευτική διαδικασία»,
Εργαστήριο για εκπαιδευτικούς στη Βιβλιοθήκη του Ιδρύματος Ευγενίδου



Ένα πρωτότυπο εκπαιδευτικό πρόγραμμα, με θέμα: «ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΚΑΙ ΑΦΗΓΗΜΑΤΙΚΗ ΤΕΧΝΗ: Αξιοποίηση και Χρήση του Παραμυθιού στην εκπαιδευτική διαδικασία», διοργανώνει η Βιβλιοθήκη του Ιδρύματος Ευγενίδου (Λεωφ. Συγγρού 387, 175 64 Π. Φάληρο, είσοδος από οδό Πεντέλης 11).

Το πρόγραμμα που επιμελείται ο κ. Γιώργος Ευγενικός, είναι βιωματικό και πραγματώνεται με «εργαλείο» το ίδιο το παραμύθι.  Απευθύνεται σε νηπιαγωγούς, δασκάλους, αφηγητές, ηθοποιούς, αλλά και σε κάθε φίλο του παραμυθιού. Οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να επιλέξουν μία από τις παρακάτω ημερομηνίες:
Τετάρτη 12 Δεκεμβρίου 16:30 – 20:30 ή Σάββατο 15 Δεκεμβρίου 11:00 – 15:00

Στόχος του προγράμματος είναι να προσφέρει στους συμμετέχοντες γνώσεις σχετικές με την αξιοποίηση του παραμυθιού στην εκπαιδευτική διαδικασία. Ένας απ’ τους βασικούς άξονες εργασίας θα είναι η μορφολογία του παραμυθιού και η βήμα προς βήμα πορεία από την επινόηση ιστοριών, στην αφήγηση και τη δραματοποίησή τους.

Σημειώνεται ότι η είσοδος είναι ελεύθερη, απαραίτητη είναι όμως η δήλωση συμμετοχής (και έως εξαντλήσεως των διαθεσίμων θέσεων) στα τηλέφωνα της Βιβλιοθήκης 210 9469631 και 632 (Δευτέρα έως Πέμπτη 09:00–20:00, Παρασκευή και Σάββατο 09:00–16:00).

Στους συμμετέχοντες θα δοθεί βεβαίωση παρακολούθησης.

(Ο κ. Γιώργος Ευγενικός είναι ηθοποιός, αφηγητής, διευθυντής της Σχολής Αφηγηματικής Τέχνης του Κέντρου Μελέτης και Διάδοσης Μύθων και Παραμυθιών και δάσκαλος θεάτρου και αφήγησης)

http://www.eugenfound.edu.gr/frontoffice/portal.asp?cpage=NODE&cnode=400

a cure for melancholy

I've always spent more time with a smile on my face than not, the thing is, I don't write about it.

Robert Smith

love affair loop

it's you
it's you
it's only you
you know it's only you
it will always be you
only-only you
I promise
I swear
I double-promise
it's you.
ok
I lied
it wasn't really you
don't leave
it could be you.

Giorgos Trikeri

hello friend

   
I have returned to a strange Greek reality which I m trying to decipher. but it is a familiar reality, soothing in a way. the funeral was a lovely affair which I am certain my mother would have enjoyed (or did she?). schoolmates of hers from seventy years ago showed up, boys who were in love with her still carried their adoration in their old eyes. Trikeri has now become the home she never had.
   Athens is a sad poor city. Its children still find the strength to smile and dance. I swim, I write, I do something that doesn't sound like singing but is. my friend George still insists that his guitar, a cello and my voice could change the weather. you know maybe I am the one who should stand up and do something about it. miss your laughter.

Giorgos Trikeri

charliemj94@gmail.com

I'm looking for ...

Αυτά τα μποτάκια τα φόρεσα τόσο πολύ που κατέληξαν τρύπια στα σκουπίδια, διότι δεν έπαιρναν πλέον άλλη επιδιόρθωση.
Περπάτησαν στο ΑΝ, σε αμέτρητες συναυλίες, σε όλη την Ελλάδα πήγαν και με κράτησαν όρθια μεθυσμένη πάνω στη σκηνή, ταλαιπωρημένη, στενοχωρημένη, αποκαρδιωμένη.
Είχαν κάτι το μαγικό, τα φορούσα και ήμουν εγώ, λες και ήταν φτιαγμένα για μένα. Δεν ήξερα από που είχαν έρθει, δεν ήξερα αν ήταν της μόδας ή ακριβά.
Τις κοντές αυτές μπότες μου τις είχε χαρίσει η Τέτη, ήταν φτιαγμένες στο Mexico για χάρη μιας Τεξανής εταιρείας της NOCONA, που ακόμα φτιάχνει κάποιες από τις καλύτερες καουμπόικες μπότες στην Αμερική.
Όταν τις φορούσα πολλές ώρες πονούσαν οι καμάρες των ποδιών μου γιατί το καλούπι τους ήταν κάπως μυστήριο, σαν εμένα.

Τις ψάχνω, δεν φτιάχνονται πια, αλλά αν κάποιο παιδάκι έχει ένα ζευγάρι NOCONA 8,5 ή 9 νούμερο (39 δηλαδή ή 40), τις πήρα ήδη.
Δεν έχω φορέσει άλλο παπούτσι σαν κι αυτό, από τότε.

L Evi Hassapides Watson