Ξύπνησα κι έψαχνα να ακουμπήσω το κορμί σου.
Δεν το βρήκα.
Ξανακοιμήθηκα.
Ξύπνησα πάλι από ένα όνειρο, πως τάχα ήσουν μακρυά και δεν σε έβρισκα.
Ξανακοιμήθηκα.
Ξύπνησα ακόμη μια φορά από έναν τρομερό θόρυβο που έκανε το μυαλό μου στην προσπάθειά του να σε αφουγκραστεί.
Ξανακοιμήθηκα.
Ύστερα ξύπνησα από το τηλέφωνο. Δεν χτυπούσε.
Ξανακοιμήθηκα.
Έπειτα ξύπνησα από τις βροντές. Δεν έβρεχε.
Ξανακοιμήθηκα.
Το ξυπνητήρι χτύπησε 5 φορές. 8 φορές από τις 5 σε σκεφτόμουν.
Ένιωσα διπλή και διχοτομημένη. Στα αυτιά μου είχα άμμο και στο αίμα μου, δόντια.
Ανάμεσα στα πόδια μου σιωπή.
"Δεν κοιμάται κανένας", είπα. "Άς κάνω φασαρία".
Άρχισα να νανουρίζω τα όνειρα με σταλαγματιές βροχής από τον ιδρώτα του άγχους μου να μην σε έχω.
Κάνει θόρυβο η σιωπή.
Κάνει κρότο.
Το επόμενο βράδυ που προσπαθούσα να κοιμηθώ, κατάλαβα τι με ξυπνούσε τόσες φορές την περασμένη νύχτα.
Η σιωπή σου.
..allure''
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου