panx rufiana

υπέροχο πράγμα η δημοκρατία. οι βολεμένοι κι οι ανέραστοι εκλέγουν για αφεντικά τους ανεπρόκοπους που είναι κι αυτοί ανέραστοι. 
αμφότεροι φορούν ακριβά κουστούμια κι οδηγούν γυαλιστερά αμάξια για να ξεχωρίζουν από τους κουρελήδες που δουλεύουν στα εργοστάσια (από που βγαίνουν τα γυαλιστερά αμάξια, τα αεροπλάνα κι οι βόμβες που θα βρούμε μπροστά μας αργότερα) και στα φαστφουντάδικα για ένα ξεροκόμματο και ζουν με την φρούδα ελπίδα ότι κι αυτοί μια μέρα θα αναρριχηθούν στη κοινωνική κλίμακα και την τροφική αλυσίδα.
θα γίνουν κι αυτοί βολεμένοι, ανεπρόκοποι και ανέραστοι.
αυτοί με τα ακριβά κουστούμια τα βράδια βγαίνουν στις τηλεοράσεις και βρίζονται μεταξύ τους για να τους βλέπουν οι κουρελήδες από τον ξεχαρβαλωμένο καναπέ τους και να τους παίρνει ο ύπνος ο βαθύς και δίκαιος.
τα ακριβά κουστούμια με τα λεφτά που μαζεύουν από τις διαφημίσεις πηγαίνουν σε δεξιώσεις συνοδευόμενοι από τις λιποαναρροφημένες κυρίες τους για να τιμήσουν την τόσο καλοκουρδισμένη  δημοκρατία.
αφού αφήσουν τις κυρίες στις οχυρωμένες επαύλεις μπαίνουν στα γυαλιστερά αμάξια και πηγαίνουν σε πορνεία να κάνουν φτηνό, αγοραίο σεξ με τις θυγατέρες των κουρελήδων που μια μέρα θα βγουν κι αυτές στη τηλεόραση να δει ο κόσμος το λαμπερό τους χαμόγελο.
όλοι μαζί τη Κυριακές πάνε στην εκκλησία για να τους ζευγαρώσουν οι χοντροί παπάδες να γεννήσουν παχύσαρκα ασθματικά παιδιά που στο λαμπρό δημοκρατικό μέλλον θα επανδρώσουν 
τα αεροπλάνα που ρίχνουν τις βόμβες
τα πανεπιστήμια που οι αεροναυπηγοί σχεδιάζουν τα αεροπλάνα που ρίχνουν τις βόμβες
τις εφορίες που συλλέγουν τους πόρους για τη λειτουργία των πανεπιστημίων
τα δελτία ειδήσεων που ενημερώνουν τους κουρελήδες για τους βομβαρδισμούς σε κάποια μακρινή χώρα  για να νιώθουν κι αυτοί ευλογημένοι που οι βόμβες δεν κατέληξαν στα δικά τους κεφάλια.
τουλάχιστον μια φορά τον χρόνο γίνεται τηλεμαραθώνιος για τα ανήλικα θύματα των βομβαρδισμών κι έτσι όλοι κοιμούνται ήσυχα και δημοκρατικά τις νύχτες.
κανείς δεν ακούει τους αλήτες στα σκοτάδια να ψάχνουν τον έρωτα και την ποίηση.

Γιώργος Τρίκερι

επιμύθιο: έναυσμα για το κείμενο είναι η επικαιρότητα των ημερών, οι καμπάνες της γειτονικής εκκλησίας που ηχορυπαίνουν την γαλήνη των κυριακάτικων πρωινών και η ταινία Revolutionary Road που είδα χτες βράδυ. την ώρα που το πληκτρολογούσα άκουγα το Our Man in Paris του Dexter Gordon και επανήλθα στη πρότερη νιρβάνα κατάσταση μου.