η χτεσινή νύχτα

Collage by Pancho Panoptes

Μπρούκλιν 2015

ξυπνάει βιαστικά σαν την μητρόπολη που την γέννησε
ρουφάει τον καφέ, δαγκώνει τα παγάκια
θαυμάζει το κορμί της στο καθρέφτη 
πρωινή άσκηση αυτοεκτίμησης το λέει
με τέτοιο κορμί δικαιούται να λέει ότι θέλει
σηκώνομαι και της χαρίζω ένα σπονδυλικό χάδι
και δυο πειρατικά φιλιά
-άσε με, θα αργήσω
λέει και κολλάει πάνω μου
μελετημένα σαν μπαλαρίνα
που τρίβει τη πλάτη της στον τοίχο
για να μου δείξει πως δεν με έχει ανάγκη
απλώς με θέλει
κοιτώ τα υγρά χνάρια στη κοιλιά της
τα πλουμιστά χρώματα του Κλιμτ
στο φουστάνι που πάει να φορέσει
πετάει το πόθο μου στο τσαντάκι της
μαζί με τα κλειδιά και το κινητό
σαν τρένο έρχεται
σαν τρένο φεύγει
θα την περιμένω στην αφύλαχτη διάβαση.
στη κουζίνα μασουλάω το τοστ
που άφησε μισοτελειωμένο
είμαστε συγκάτοικοι σε ένα λάγνο πανηγύρι
σε ένα χάρτινο ξενοδοχείο
κάτω από τη τενεκεδένια γέφυρα
χτες βράδυ
αλληλοκεραστήκαμε μεδούλι και φιλιά
με μια μανιασμένη ηδονή
εξαντλημένοι στο τέλος μείναμε να κοιτάμε
τη σιωπηλή δίνη των σκιών.

για τον έρωτα δεν μιλάς
δεν υπάρχει ακαδημία έρωτα
μόνο όταν σπαταλιέται έχει αξία
μόνο όταν καίγεται βγάζει φως.

Γιώργος Τρίκερι