Ανοίγω τα μάτια.
Είναι υπέροχη το πρωί.
Ένα χάδι, ένα φιλί και η μέρα ξεκινά.
Απόγευμα μόνος αφήνομαι στις σκέψεις.
Μου λείπει.
Βράδυ βλεπόμαστε, τσακωνόμαστε,
λίγο πριν το ξημέρωμα με διώχνει.
Ανοίγω τα μάτια.
Μόνος.
Μια μέρα, ένας μήνας, ένας χρόνος, ένας αιώνας.
Ανοίγω τα μάτια.
Θαυμάζω τα λακκάκια στα χείλη της.
Ξυπνάει και χαμογελάει
αγκαλιά, ντύσιμο, δουλειά.
Με περιμένει σαν σχολάσω.
Φιλί, χαμόγελο.
Βράδυ, ποτό, χάδια, κόμποι στο λαιμό,
απομακρύνεται και φεύγει μακρυά.
Ανοίγω τα μάτια.
Μόνος.
Η μόνη μου παρηγοριά στη φυσική.
Ξέρω ότι σε κάποιο παράλληλο σύμπαν θα κάνω
λιγότερες μαλακίες...
ΓιωργοΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου