δυο

Σ έχω δει στα πιο απίθανα μέρη. Κοντά. Μακριά. Δίπλα μου. Δίπλα σε άλλους.  Ήσουν πάντα εδώ όταν έκλαιγα. Ήσουν εδώ όταν γελούσα. Ήσουν εδώ ακόμη κι όταν δεν ήσουν εδώ. Κάποτε σε είχα ερωτευτεί. Κάποτε σε είχα χάσει. Μα ποτέ ξεχάσει. Τα χρώματα άρχισαν να ντύνονται ασπρόμαυρα. Οι αναμνήσεις μου μαζί σου να αποστασιοποιούνται. Το πρόσωπο σου αχνό. Το άρωμα σου ξεθύμανε. Ύστερα άρχισα να νιώθω πως χωρίς εσένα δεν είμαι εγώ. Είμαι κάποια άλλη που συμπαθώ λιγότερο. Σε αναζήτησα. Πόσες ζωές πρέπει να ζήσω μαζί σου και χώρια σου για να καταλάβω; Για να καταλάβω τι; Δεν θέλω τίποτα να καταλάβω. Μπορώ όμως να μην σε χάσω ξανά;
Και δεν φοβάμαι να το πω. Όχι, δεν φοβάμαι τίποτα. Θα φοβόμουν αν ήμουν θαρραλέα. Είμαι δειλή και τολμάω. Κι ας φοβηθώ. Δεν φοβάμαι να φοβηθώ. Δεν δειλιάζω να τολμήσω. Τολμάω να διαλυθώ για πολλοστή φορά. Τολμάω να λυθώ στα χέρια σου και να μαζευτώ ξανά. Μείνε εσύ κι εγώ τολμάω! Εμάς!

Δεν έλειψες ποτέ. Κάθε φορά εσένα ερωτευόμουν σε διαφορετικά πρόσωπα. Κάθε φορά μαζί σου τελείωνα σε κάθε σεξουαλική μου συναναστροφή. Μόνη μου μαζί σου. Με άλλες μαζί σου πάλι. Σε κάθε βαθύ οργασμό μου άναβε ένα φωτάκι να μου δείξει πως δεν ήσουν εσύ αυτή που μου τον πρόσφερε.
Σταμάτα να με διαβάζεις. Έλα να τα πούμε από κοντά. Στα ίσια. Με ουίσκι και πούρο. Να ξεκαθαρίσουμε σαν άντρες κι ύστερα να πέσουμε στο κρεβάτι σαν γυναίκες. Σαν ότι πιο ερωτικό έπλασε η σοφία του παντοδύναμου. Δυο γυναικεία κορμιά ενωμένα γεμάτα πόθο κι οργασμό. Τόλμα. Θα τα πούμε όλα τούτη τη φορά. Και θα τα πιστέψουμε. Πριν γίνουμε ένα. Πριν γίνουμε εμείς.
Εμείς υπάρχουμε λίγο πριν γίνουμε εμείς. Μετά το εμείς γινόμαστε δυο. 

Δ.Π.Β.