Jazzmine says..... Until the dawn..

Θα πιω απόψε, όσο πάει, όσο έχω, ότι έχω θα το πιω.

Θα καπνίσω όλο τον καπνό, όλα τα τσιγάρα, 

θα πάω άυπνη στη δουλειά.

Ένα βράδυ θα ναι, 

άλλο δε θα σου χαρίσω.

Ένα, μα θα ναι όλο δικό σου.

Θα ρθω μαζί σου στην παραλία και θα πιω αυτή την μπύρα με τα δάχτυλα μου χωμένα στην άμμο. 

Θα φαμε κρέπες και παγωτό ξυλάκι 

θα λερώσω τα ρούχα μου επίτηδες για να γελάς.

Θα γυρίσω στο σπίτι σου μαζί σου, θα βγω στο μπαλκόνι και θα ανάψω τα κεριά.

Θα κλείσω τ αυτιά μου στα μαρσαρίσματα, θα με κοιτάξεις ανήσυχος.

Μαζί σου.

Θα κοιτάξω το τραπέζι, τον καναπέ, 

θα ξαπλώσω στο πάτωμα, θα με σηκώσεις 

θα με πας στο κρεβάτι σου θα μ ακουμπήσεις. 

Θα κοιμηθώ μαζί σου, 

θα κοιμηθώ κόντρα στην ανάσα σου 

θα κοιμηθώ με τα χέρια σου γύρω μου.

Θα παμε στην Κρήτη, 

στη Βραζιλία, 

στη Λευκάδα, 

στη Ρώμη.

Θα μαγειρέψεις στρουθοκάμηλο, 

θα δούμε φόρμουλα, 

θα περπατήσουμε στην Πλάκα κάτω απ τους ήχους 

μιας νεκρής από καιρό τραγουδίστριας.

Θα οδηγήσεις μέχρι το Σούνιο.

Μαζί μου.

Δε θα τρέξεις.

Δε θα με σκοτώσεις,

Θα ναι πολύ αργά, πολύ αργά για αυτό.

Ένας ήχος, μια φάλτσα νότα σ’ ένα νυχτερινό τραγούδι, 

δεν μπορεί να σκοτώσει.

Έχεις μια νύχτα, 

μια νύχτα ολοδική σου και καμιά ευκαιρία.

Τις ξόδεψες όλες.

Δεν είναι η πρώτη σου νύχτα μαζί μου, τα λάθεψες όλα.

Είναι πολύ αργά, πολύ αργά για αυτό.

Είναι η τελευταία.

Το τζιν μου θα τελειώσει κι εσύ θα πρέπει να πεθάνεις.

Ούτε δυο ώρες μέχρι την αυγή.

Αύριο δεν θα ξαναϋπάρξεις.

Jazzmine and Lilith