νομίζεις ότι με δύο άσους
θα σηκώσεις όλα τα λεφτά από το τραπέζι
ο ένας είναι λιπόσαρκος
σε αγαπάει περισσότερο
απ'ότι τον αγαπάς εσύ
έτσι σου αρέσει.
ξέχασες όταν ήμασταν μικρά
στη παιδική χαρά
και κάναμε τραμπάλα
σε ανέβαζα ψηλά
και σε άφηνα εκεί
στην αρχή σου άρεσε
ένιωθες ...
δεν ξέρω τι ένιωθες
ποτέ δεν μου είπες
βαριόσουν γρήγορα όμως
φώναζες
κατέβασε με, κατέβασε με
δεν το έκανα
όχι για να φοβηθείς
όχι για να κλάψεις
αλλά να μάθεις ότι ...
δεν έχεις σημασία
δεν το έμαθες.
ο άλλος είναι βαρύς και κυνικός
σου χαρίζει γατάκια
χορταίνει τις ανασφάλειες σου.
τους κρατάς στο χέρι
νιώθεις δυνατή
αυτό έχει γίνει το ναρκωτικό σου
έτσι σκεπάζεις τις σιωπές
είσαι η ανθοστόλιστη βασίλισσα
τρώνε από τη παλάμη σου
τα ψίχουλα που τους ταΐζεις
όλα θα ήταν μια χαρά
αν δεν σε ενοχλούσαν οι αναμνήσεις
από μια παιδική χαρά
ένα κυριακάτικο πρωινό
όπως τώρα
κανείς δεν είχε ξυπνήσει
παίζαμε τους μεγάλους
μπουκώναμε τα στόματα με λουλούδια
βγάζαμε χαζές φωτογραφίες
για ένα άλμπουμ που δεν φτιάξαμε ποτέ
παραμερίζεις τους συναισθηματισμούς
και αποφασίζεις να μπλοφάρεις
δύο άσοι
έτσι κι αλλιώς μπροστά στο καθρέφτη παίζεις
κρυβόμουν στη τράπουλα και σε περίμενα
την είχα σημαδέψει
να με δεις
ποτέ δεν με τράβηξες.
είμαι ένας φτωχός και μόνος
βαλές.
Γιώργος Τρίκερι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου