σαν ένα τίποτα λιώνω
γυμνός σε ένα βαγόνι
μετατρέπομαι από στερεός σε θεός
μήτρα καλοκαιρινή
με γέννησε
στεφανωμένη με αγκάθια
και κεράσια
με τάισε άνθη κληματαριάς
κι ώριμους γιαρμάδες
ώσπου έγινα δυνατός
κι ως τα σύννεφα πηδούσα
πόσο μακριά είναι η στεριά από τ' αστέρια;
έλα στην εποχή του τίποτα
έλα τώρα.
Γιώργος Τρίκερι
Ακόμα ένα Μουντιάλ έφτασε στο τέλος του. Ήδη οι συγκρίσεις με προηγούμενα τουρνουά έχουν ξεκινήσει. -Αυτός είναι ο νέος Πελέ-, -..όχι αυτός είναι ο νέος Μαραντόνα, -..μα τι λέτε αυτός είναι ο νέος Κρόιφ! Η Βραζιλία είναι κάτοχος 5 Παγκοσμιών τίτλων άρα η υπερδύναμη των τουρνουά. -Μα τι λέτε κύριε; Γερμανία σταθερά σε ημιτελικούς και τελικούς τουρνουά. -Μου φαίνεται είστε άσχετοι από ποδόσφαιρο! -Ιταλία! Κυριοι! -Ποιοι αυτοί που δεν πέρασαν καν σε αυτό το τουρνουά και αποκλέιστηκαν απο τους Σοηδούς;
Πρόσφατα βρέθηκα σε ένα Θέατρο κάπου στο κέντρο και παρακολούθησα μια εκπληκτική παράσταση όπου λίγο πολύ θυμήθηκα τα σοφά λόγια του τάδε...''..πως ένα όνειρο που δεν ερμηνεύτηκε, είναι σαν ένα βιβλίο που δεν διαβάστηκε!'' Θα μου πείτε ξεκίνησες να λες για το Μουντιάλ και ξαφνικά μας αναφέρεις..θέατρο! Ποιος σας είπε ότι δεν έχουν σχέση! Μα είναι απλό! Το θέατρο είναι σαν ένας ποδοσφαιρικός αγώνας γιατί είναι απελευθερωτικό, σε κάνεις να ιδρώνεις την ''φανέλα''.. και σε παρασύρει σε ένα ατελέιωτο ερωτικό ξεφάντωμα. Έτσι αγαπάει ο Πειραίας...-όχι έτσι αγαπάει η Λεοφώρος...
Σε καιρούς δύσκολους και χαλεπούς για όλη την υφήλιο το ποδόσφαιρο ίσως είναι η τελευταία ιερή παράσταση των καιρών μας. Πιθανόν να πρόκειται για ιεροτελεστία, αν και είναι μια απόδραση. Ενώ άλλες ιερείς παραστάσεις βρίσκονται σε παρακμή, ακόμα και η θεία λειτουργία που θα έλεγε και ένας Παζολίνι ενδεχομένως και ένας Αγγελόπουλος, το ποδόσφαιρο είναι η μοναδική που μας έχει απομείνει. Είναι το θέαμα που αντικατέστησε το θέατρο!
Θέατρο έπαιξε και ο Νειμάρ σε αυτό το τουρνουά όπως παλίότερα και άλλοι άστερες...,ξέρετε, είναι μονόδρομος σε ένα εμπορευματοποιημένο σύστημα που μπορεί να οδηγήσει σε αδιέξοδα. Είπα ένα συστήμα αλλα τι ακριβώς θα μπορούσε να είναι αυτό το σύστημα; Πως πρέπει να χτυπήσει ένας παίκτης ένα πέναλντι για να πετύχει σίγουρα γκολ; Τι ρόλο παίζει η μουσική που ακούει εκτός αγωνιστικών χώρων; Και τελικά εμείς τι παρακολουθούμε στους τηκεοπτκούς μας δέκτες η καμιά φορά και από κοντά, στο γήπεδο; Όπως είπε και ο κύρ Θανάσης σήμερα το πρωί που τον συνάντησα στο πρακτορείο..''Μη με ρωτάς πόσο ειναι το σκορ. Δεν είμαι καν βέβαιος ποιο είναι το παιχνίδι''.- ''Για μια στιγμή, η νικη έμοιαζε εφικτή μετά άρχισε το παιχνίδι..''
Το παιχνίδι! Ήταν ένας ωραίος τελικός, με πολλά γκολ, ένταση, κίτρινες κάρτες, πάθος, την χρήση ηλεκτρονικής βοήθειας για να κατοχυρωθεί γκολ...και πολλά άλλα! Αλλά τι γεύση μου αφήνει ένα τέτοιο τουρνουά; Την συνωμοσία των μέτριων απομιμήσεων! Ομάδες που μιμήθηκαν άλλες πετυχημένες ομάδες καθώς και την τακτική αυτών ώστε να προχωρήσουν στην διοργάνωση, παίκτες που στα μάτια των φιλάθλων θύμησαν βεντέτες του παρελθόντος καθώς και την μεγαλύτερη συνωμοσία αυτην της προώθησης διμερών σχέσων συνεργασίας μεταξύ κρατών και φιλειρηνικής πολιτικής. Η δυνατότητα να εκφραστούν πολιτικές, κοινωνικές και εθνικές αντιθέσεις!
Καλό καλοκαίρι,
Με περισσότερες συνωμοσίες για όλους!
Π.Π
