Σάββατο 2 Ιανουαρίου 2016

ωδή σε έναν κατά συρροήν εραστή



μεγάλωσε τη δεκαετία του ογδόντα 
βλέποντας mtv
έμαθε όλα τα βήματα του Μάικλ Τζάκσον
έτσι σαγήνευε τα κορίτσια
με τον χορό
κι ένα μπλέντερ
made in usa
με γύαλινη κανάτα
κι ατσάλινη λεπίδα
-έλα σπίτι να σου φτιάξω αυθεντικό μιλκσέικ.
είχε παγωτό στη κατάψυξη
χειμώνα-καλοκαίρι
και σκόνη φράουλα ή κακάο
γι αυτές που προτιμούσαν σοκολατένια γεύση
κάθε πρωινό
έκανε σαρανταπέντε λεπτά κοιλιακούς
ποθούσε να είναι αγαπητός
όπως ήταν κάποτε ο Γκαγκάριν στη Ρωσία
ή ο Έλβις στο Τενεσί
το διαμέρισμα του ένα ρετιρέ στη παραλιακή
με θέα τον Αργοσαρωνικό
κληρονομία από τον παππού του
ενός εύπορου αστού της προπολεμικής Αθήνας
στο ευρύχωρο σαλόνι το πάτωμα ήταν μαύρο μάρμαρο
με λεπτές λευκές φλέβες
το μόνο που χρειάζεται κάποιος για να σωθεί
είναι ακλόνητη πίστη
και δυνατή μουσική
χρόνο για απόλαυση και χαλάρωση
παιχνιδιάρικη διάθεση
κι ένα μιλκσέικ
σε ψηλό κρυστάλινο ποτήρι
με σπαστό φωσφοριζέ καλαμάκι
ο έρωτας κάποιες φορές είναι ένα παιχνίδι
εξουσίας και υποταγής
ο ήρωας μας το γνωρίζει αυτό
ήξερε τους κανόνες
κατέληγε πάντοτε να κοιμάται μοναχός
σε ένα κινγκ σάιζ κρεβάτι
με μια γλυκιά ερωτική εξάντληση
κι ένα βιβλίο αγκαλιά.

Γιώργος Τρίκερι 



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου