Rafał Olbiński |
"Πώς μπορούν να θυμώσουν
οι άνθρωποι με αυτούς που αγαπάνε
ποτέ δεν κατάλαβα.
Να θυμώσεις γιατί δεν προσέχει,
γιατί καπνίζει,
γιατί στεναχωριέται, ναι να το καταλάβω.
Να θυμώσεις γιατί χάνεται
όταν ο ήλιος δύει, όταν η βροχή δεν βρέχει τα μαλλιά του,
όταν ο άνεμος δεν αγγίζει τα βλέφαρά του,
ναι έχει μιαν εξήγηση, ίσως...
Στην απελπισμένη του προσπάθεια
να σε συμπεριλάβει στον κόσμο του όμως,
ποτέ δεν κατάλαβα πως γίνεται να θυμώσεις.
Και ξέρω πως όταν συμβεί
διαγράφoνται επιρροές
σβήνουν συναισθήματα και ηδονές.
Παίρνω μαχαίρι
δώρο της λήθης από την Μεσοποταμία
βουτηγμένο στα νερά του Τίγρη
πρόθυμο να ξεριζώσει τι ρίζες του κακού.
Βρίσκει εμπόδιο σε πέτρες και σκληρά χώματα
το δέλτα που σχηματίζουν οι φλέβες της καρδιάς
στις εκβολές του σ΄ αγαπώ
είναι άγονο... περίεργο.
Θα έπρεπε να σφύζει από ζωή,
θα έπρεπε να συναντά μια θάλασσα κόκκινη σαν το αίμα.
Οι άνθρωποι γίνανε αυτάρκεις
δεν χρειάζονται χάδια
δεν διψούν για χείλη υγρά.
Καταρρέουν μύθοι αιώνων!
Και πώς αντέχουν τόση σιωπή
πώς κλειδώνουν τις λέξεις μες τα χείλη;
Ποιο μαγικό τρόπο επιλέγουν
και περνούν στην απέναντι όχθη
χωρίς καν να βραχούν από την ανάγκη
και την επιθυμία;
Κάτι θα ξέρουν όσοι το κάνουν
κάποιο δίκιο θα έχουν
και μιαν υπεκφυγή".
Erina Espiritu
περισσότερα ποιήματα της Erina θα βρείς στο: erinaespiritu.blogspot.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου