Φοβάμαι την επανάληψη των ίδιων πραγμάτων των ίδιων λέξεων, ακόμα και των ίδιων συναισθημάτων Το μόνο που δεν αμφισβητώ μερικές φορές είναι την επανάληψη των ίδιων πράξεων . Μπορείς συνέχεια κάθε μέρα να σώζεις κάποιον που πνίγεται, δεν μπορείς να κάνεις αλλιώς όταν αυτό γίνεται μπροστά στα μάτια σου. Αλλά κι εδώ υπάρχει ένας κίνδυνος. Να βλέπεις μόνο την πράξη σου να συγκινείσαι και να ξεχνάς την αιτία, να ξεχνάς να είσαι συνεχώς θυμωμένος και συγκινημένος. Μόνο έτσι μπορεί να υπάρξει μια άλλη μέρα, μόνο έτσι μπορεί ν’ αλλάξουν τα πράγματα. Ο θυμός όχι ό στιγμιαίος , αλλά ο διαρκής θυμός , ο θυμός όχι μόνο με τους άλλους αλλά και με τον ίδιο τον εαυτό σου. Τα λέω εύκολα. Αλλά αν αναρωτηθώ : Εγώ είμαι διαρκώς θυμωμένη; Θα απαντήσω όχι δεν είμαι διαρκώς θυμωμένη και το κυριότερο δεν συμμετέχω σε πράξεις παρά μόνο γεωργικές (σήμερα θα φυτέψω δύο ευκάλυπτους) … και η θεωρία με φοβίζει, είναι το πιο ύπουλο καταφύγιο.
Αθηνά Τσάκαλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου