τα Μεγάλα Μάτια του Τιμ Μπάρτον

Η απίστευτη ιστορία της ζωγράφου Μάργκαρετ Κιν, η οποία έγινε διάσημη με τους πίνακες που απεικόνιζαν γυναίκες και παιδιά με μεγάλα μάτια και είχαν μεγάλη αποδοχή από το κοινό τη δεκαετία του΄60, η αφύπνιση της έναντι του καταπιεστικού συζύγου της που είχε οικειοποιηθεί τα έργα της και οι μετέπειτα δικαστικές δυσκολίες στη διεκδίκηση της πατρότητας τους.

 Ιδιότυπος ο Τιμ Μπάρτον ως σκηνοθέτης. Οι ιστορίες που αφηγείται είναι συχνά παράξενες και σκοτεινές, ενώ οι ήρωες του έχουν ιδιόρρυθμους χαρακτήρες που η ιδιορρυθμία τους αυτή αντικατοπτρίζεται στην λανθασμένη αντιμετώπισή τους από την κοινωνία. Στο Big eyes, το στιλ του δημιουργού αλλάζει και μόνο στις υποσημειώσεις του κινηματογραφικού του κειμένου μπορεί κανείς να βρει την υπογραφή του. Με την βιογραφία της ζωγράφου Μάργκαρετ Κιν, ιδιαίτερα γνωστής για τα πορτρέτα παιδιών που ζωγράφιζε πάντα με μεγάλα μάτια, o Μπάρτον παρουσιάζει μια φέτα από την αμερικανική κοινωνική ιστορία και τέχνη, με αποδοτικό και καυστικό τρόπο, επιτρέποντας όμως στην υπερβολή μιας ελαφρότητας, ιδιαίτερα προς το τέλος της ταινίας να θολώσει το αποτέλεσμα.

 Το 1954, η Μάρκαρετ Κιν (Έιμι Άνταμς) μια ντροπαλή, ανασφαλής, μεγαλωμένη σε ένα περιβάλλον με πολλές αγκυλώσεις και ταλαντούχα καλλιτέχνιδα, αφήνει τον σύζυγό της και πάει στο Σαν Φρανσίσκο μαζί με την κόρη της (Ντιλέιν Ρει, Μαντλέν Άρθουρ) για ένα καινούργιο ξεκίνημα. Προσλαμβάνεται σε μια βιοτεχνία επίπλων και παράλληλα ζωγραφίζει πορτρέτα σε διάφορες εκθέσεις τέχνης για έξτρα εισόδημα. Εκεί γνωρίζει έναν άλλο καλλιτέχνη τον Γουόλτερ Κιν (Κριστόφ Βαλτζ) έναν γοητευτικό, έξυπνο καλλιτέχνη που είναι παράλληλα πωλητής αστικών ακινήτων, τον ερωτεύεται και μετά από έναν χρόνο παντρεύονται. Ο Γουόλτερ, άριστος στις δημόσιες σχέσεις και στις πωλήσεις, οικειοποιείται τα έργα της Μάργκαρετ, πείθοντάς την ότι κανείς την εποχή αυτή δεν θα αγόραζε την τέχνη μιας γυναίκας και προσποιούμενος ότι είναι ο δημιουργός τους, τα πουλά με μεγάλη επιτυχία. Το ζευγάρι αποκτά πολλά χρήματα με αυτόν τον τρόπο, αλλά η Μάργκαρετ αρχίζει και αμφισβητεί τις πρακτικές του συζύγου της και η σχέση τους δεν αργεί να φτάσει στα άκρα. 

 Αφήνοντας τον κόσμο της καθαρής φαντασίας και τη δύναμη του σουρεαλισμού του ο Μπάρτον, επιχειρεί να παραδώσει μια δραμεντί βιογραφία, κρατώντας τα πράγματα όσο το δυνατόν πιο ήπια, απλά και με χιούμορ. Εντυπωσιακή οπτικά, με καρτποσταλικά τοπία και ζωντανά χρώματα, μένει αφηγηματικά μετέωρη μεταξύ μιας αιχμηρής σάτιρας κι ενός συναρπαστικού δράματος, ενώ καλύτερη ισορροπία θα μπορούσε να επιτευχθεί και στην ανάπτυξη των χαρακτήρων. Παρά τις γενικεύσεις, τα περιορισμένα συναισθήματα και τις υπερβολές στις υποκριτικές αποδόσεις των πρωταγωνιστών του, το Big eyes αναδεικνύει την ιστορική αλήθεια πίσω από τους πίνακες των παιδιών με τα μεγάλα μάτια, παρουσιάζει ικανοποιητικά ένα κομμάτι της κοινωνικής ιστορίας της Αμερικής, στο οποίο αφυπνίζεται η γυναικεία υπόσταση έναντι της ανδρικής κυριαρχίας, η οποία όχι μόνο χειραγωγεί τα θύματά της αλλά και τα παρουσιάζει ως συμμέτοχα της επιβολής της και σκιαγραφεί το νεοεισερχόμενο  καλλιτεχνικό ρεύμα από την Βρετανία στην Αμερική κατά τη δεκαετία του 1950, της Ποπ αρτ, που πρέσβευε την παραγωγή λαϊκής, εύπεπτης, φτηνής τέχνης και μαζικά παραγόμενης. 

 Η κινηματογραφία του Μπάρτον εισχωρεί στην ψυχοσύνθεση του καλλιτέχνη και πίσω από τον καμβά του, εστιάζει στην πολυπλοκότητα της έμπνευσης και στη δημιουργία της τέχνης, καυτηριάζει την καλλιτεχνική διαφθορά, την απεριόριστη φιλοδοξία και την εμπορευματοποίηση του εαυτού προς χάριν της γοητείας του πλούτου και της φήμης. Μια παραγωγή που δεν απογειώνεται, ωστόσο είναι χαριτωμένη και με πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία που βλέπεται ευχάριστα.

πηγή: myfilms-in.blogspot.gr

αν είσαι λάτρης του κινηματογράφου το My films-in είναι μια σελίδα που αξίζει να επισκεφθεις.