μάνα όχι μαμά

- Μαμά, με αγαπάς;
- Η αλήθεια, Όλγα, είναι πως δεν τρελαίνομαι κιόλας για εσένα, σε ανέχομαι απλώς γιατί είσαι παιδί μου.
- Και δεν υπάρχει τίποτα που μπορώ να κάνω για να με αγαπήσεις περισσότερο;
- Α, δεν είμαι και σίγουρη, θα μπορούσες να κάνεις ας πούμε μερικές μεταρρυθμίσεις και βλέπουμε πως πάει.
- Δηλαδή;
- Δηλαδή να μην μιλάς γιατί με ενοχλείς, αν θες να μιλήσεις, να πληρώνεις ένα πρόστιμο.
- Κι αν δεν μιλάω πώς θα συνεννοούμαστε;
- Επειδή δεν μιλάς δεν σημαίνει ότι δεν θα ακούς! Θα ακούς και θα πράττεις αναλόγως!
- Δηλαδή θα κάνω ό, τι μου λες;
- Γιατί το παρουσιάζεις έτσι; Απλώς, θα αφήσεις σε εμένα το κομμάτι των αποφάσεων, με τα υπόλοιπα θα κάνεις ό, τι επιθυμεί η ψυχούλα σου!
- Α, κι έτσι θα με αγαπάς περισσότερο;
- Κοίτα, η λέξη αγάπη έχει μεγάλο ειδικό βάρος, ας πούμε θα μου είσαι πιο συμπαθής.
- Δεν μπορώ να κάνω κάτι άλλο για να κερδίσω πιο γρήγορα την αγάπη σου;
- Ε, υπάρχει και το οικονομικό, δεν μπορώ να μην το αναφέρω.
- Δηλαδή, μαμά;
- Ε, όλα αυτά τα λεφτά που ξόδεψα για να σε κάνω άνθρωπο κι εσύ βγήκες έτσι, μια μέτρια εκδοχή, δεν νομίζεις ότι είναι high time να αρχίσεις να μου τα επιστρέφεις; Έκανα μια επένδυση, δεν μου βγήκε, εσύ έτσι καθαρή θα την βγάλεις;
- Εντάξει, να αρχίσω να σε πληρώνω, τότε θα με αγαπάς όμως περισσότερο;
- Χμμμ, δεν ξέρω, Όλγα, υπάρχουν κι άλλα πράγματα που με ενοχλούν, δεν είναι αρκετές οι μεταρρυθμίσεις και κανείς δεν μπορεί να μου εγγυηθεί ότι θα τις τηρήσεις.
- Και τι άλλο θα ήθελες;
- Θα ήθελα να είσαι αγόρι, τα κορίτσια είναι κουραστικά.
- Δηλαδή μου ζητάς να κάνω εγχείριση αλλαγής φύλου;
- Όχι, προς θεού, τι είμαι; Κανένας τύραννος! Θα μπορούσες απλώς να ντύνεσαι, να κουρεύεσαι και να φέρεσαι σαν αγόρι, με τα υπόλοιπα μπορείς να κάνεις ό, τι τραβάει η ψυχούλα σου.
- Α, και τότε θα με αγαπάς περισσότερο;
- Α, κοίτα, δεν μπορώ να ξέρω από πριν, καν’ τα και θα γίνει μια αξιολόγηση.
- Εντάξει, μαμά.
- Κοίτα, όμως, αν είναι να τα κάνεις επειδή στα ζητάω, δεν μετράει. Πρέπει να το καταλαβαίνεις από μόνη σου ότι είναι το καλύτερο για εσένα.
- Το καταλαβαίνω, μαμά.
- Μπράβο, τώρα λέω να αρχίσουμε με εκείνο της σιωπής, εντάξει;
- Ναι, μαμά.
- Τα αγόρια λένε "μάνα" όχι "μαμά"!

Όλγα Αικατερίνη Φουντέα