Όσα και να γραφτούν για τις ταινίες του Φελίνι, πάντοτε κάτι θα διαφεύγει, κάτι που μονάχα η ποίηση είναι ικανή να προσεγγίσει. Πώς να ορίσεις το ανθρώπινο στοιχείο όταν ακτινοβολεί τόσο έντονα, χωρίς να το περιορίσεις; Οι περισσότερες κριτικές ταινιών χάνονται σε βάθος χρόνου και η εν λόγω ταινία καταφέρνει στο τέλος να βγει κερδισμένη. Αλώβητη από τις ερμηνείες και τα συμπεράσματα συνεχίζει το έργο της στο χρόνο και τις καρδιές των ανθρώπων.
Γράφοντας για το έργο άλλων δανειζόμαστε λίγο από τη λάμψη τους για να ορίσουμε τη δική μας και στο τέλος καταλήγουμε μαζί σε κάτι νέο, που μπορεί να μην συμφωνεί με τις προθέσεις του δημιουργού. Όμως δεν μπορούμε να διακόψουμε τη διαδικασία διότι μόνο προσπαθώντας να επινοήσουμε την ταινία τελικά την εμπλουτίζουμε και την κατανοούμε. Στο τέλος, έργο και κριτική συνυπάρχουν σε μία ανοιχτή δομή με κοινές αξίες και αναπτύσσουν μία εκλεκτή συγγένεια που τις καθιστά ταυτόχρονα ανεξάρτητες και αλληλοεξαρτώμενες.
Η σχέση της Τζελσομίνα με το Ζαμπανό παραμένει ένα από τα όμορφα ανεξήγητα μυστήρια, που τα νιώθουμε αυτούσια κι ανεξάρτητα από οποιαδήποτε ερμηνεία. Η Τζελσομίνα βρίσκεται μονίμως σε ένα σύμπαν εκτός ταινίας κι εξήντα χρόνια μετά μένει αφελής και αναλλοίωτη. Όμως χρειάζεται έναν αγριάνθρωπο όπως ο Ζαμπανό για να υπάρξει. Ως άγγελος εξ ουρανού τον φροντίζει και τον αγαπά ανιδιοτελώς μα η συμβολή της κάθε άλλο παρά αναγνωρίζεται στην ώρα της. Η ταινία μας δίνει τη χαρά να δούμε την αξία της αργότερα, όταν απουσιάζει και δεν είναι παρά μία ανάμνηση στο νου του κακόμοιρου αλλά τυχερού Ζαμπανό που ενώ βρήκε το ταίρι του, δυστυχώς το κατάλαβε όταν ήταν πια αργά.
Νίκος Παππάς
επισκεφτείτε το blog του Νίκου:http://nikolaspappas.blogspot.gr/
σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες ο Νίκος Παππάς εργάζεται πυρετωδώς για την έκδοση του δεύτερου βιβλίου του. μόλις έχουμε πληροφορίες σχετικά με την ημερομηνία έκδοσης θα σας ενημερώσουμε. εμείς που αγαπήσαμε το πρώτο και εκτιμούμε τον Νίκο ως άνθρωπο περιμένουμε με αγωνία το νέο του πόνημα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου