Ας αγκαλιαστούμε με προσοχή
-Κι αν σπάσεις; Κι αν τσαλακωθώ;
Τρόπος:
Οι προσόψεις των κορμιών μας να είναι σε επαφή. Το μάγουλό μου να κλέβει λίγο-λίγο τη ντροπή του δικού σου –δυο άχαρες πασπαλιές από ρουζ-
Ας γίνει το εξής:
Θα κρατήσω την ανάσα μου.
Εσύ θα ξεφυσάς όπως γουστάρεις.
Η αναπνοή σου θα δίνει δύναμη και θα πηγαίνουμε προς τα πίσω σου ή προς τα μπροστά μου (όπως το δει ο καθένας) , σαν ανεμόπλοιο .
Αμπαλάζ. Είμαστε σαν αμπαλάζ.
Αμπαλάζ παιδικού δώρου!
-Κοίτα τα σύννεφα. Είναι από μαλλί της γριάς. Τι θες; Άσπρο ή ροζ; Πάρε ροζ .
Αμπαλάζ. Είμαστε σαν αμπαλάζ.
Αμπαλάζ παιδικού δώρου.
Μ’ αρέσει όταν είμαστε αγκαλιά. Οι καρδιές μας είναι δίπλα. Οι παλμοί κυματίζουν στα στήθια μας, σαν αναταράξεις από δυο κέρματα ονειροπόλων που βούτηξαν στη λίμνη της πονηρής τσιγγάνας που τα κλέβει για να μπορέσουν τα όνειρα του ενός κέρματος ν’ αντικατοπτριστούν στην επιφάνεια. Κοίτα πως συγκρούονται οι αναταράξεις! Διαλύονται.
Να με συγχωρείς όμως. Δε μπορώ να κρατήσω την ανάσα μου άλλο.
Το ξέρω. Αν ξεφυσάμε κι οι δύο θα μένουμε πάντα εδώ. Κι αυτό το μαλλί της γριάς…
Λιγώσαμε.
Αμπαλάζ.
Αμπαλάζ παιδικού δώρου. Φοβάμαι πως το αμπαλάζ παιδικού δώρου, σκίζεται πρώτο στη σειρά.
Μη με παρεξηγείς. Πάντα φοβάμαι τις αγκαλιές.
Φοβάμαι που δε βλέπω τα μάτια σου.
Φοβάμαι μην τα κρατάς ανοιχτά εσύ κι εγώ κλειστά και τούμπαλιν. Μην αντικρίσουμε, όσα είναι αλυσοδεμένα στις ράχες μας.Μην κοιτάμε πέρα μακριά. Μην.
Μαρίνα Οζόριο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου