έχω ένα φίλο που όταν ήταν δεκαέξι έπαιζε μπάλα στον Γρανικό (ομάδα τοπικής κατηγορίας) και έπαιρνε αναβολικά γιατί πίστευε ότι η απόδοση του πρέπει πάντοτε να είναι 150%, ποτέ δεν ξέρεις πότε είναι ο κυνηγός ταλέντων του Ολυμπιακού στην εξέδρα. στα 21 είχε το πρώτο καρδιακό επεισόδιο.
ένας άλλος φίλος έχασε όλα του τα λεφτά (και το σπίτι που του είχε γράψει η μάνα του) στο στοίχημα. τώρα είναι άστεγος και ζει στο προαύλιο χώρο της παναγίτσας στο Παλαιό Φάληρο. είναι χαρούμενος που άρχισε το μουντιάλ. τα λιγοστά χρήματα που βγάζει από επαιτεία και μικροδουλειές που κάνει μπορεί να τα στοιχηματίσει σε παιχνίδια της προκοπής, όπως λέει.
τη πρώτη φορά που είδα σημαία με σβάστικα να κυματίζει (εκτός από τις ταινίες του Χόλιγουντ) και άτομα να χαιρετούν ναζιστικά (ή αρχαιοελληνικά) ήταν σε κερκίδα ποδοσφαίρου (ΟΑΚΑ δεκαετία 80)
αυτά τα τυχαία, ασύνδετα περιστατικά με έκαναν να απομακρυνθώ και να απέχω από την παθητική θέαση του οργανωμένου ποδοσφαίρου.
δεν βλέπω μουντιάλ γιατί δεν μου προσφέρει κάτι, δεν με διασκεδάζει καν.
σέβομαι την επιθυμία σου να το παρακολουθήσεις (μπροστά στη τηλεόραση, καθισμένος αναπαυτικά στο καναπέ).
αν κάποια στιγμή έχεις χρόνο, έλα να μας βρεις εμάς τους μη-μουντιαλικούς. είμαστε σε μια πλατεία με ένα τόπι και παίζουμε μονότερμα ως αυθεντικοί εραστές της μπάλας.
Γιώργος Τρίκερι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου