όταν βγαίνεις στη βεράντα για τον πρωινό καφέ και βλέπεις τις ορθογώνιες γραμμές των κτηρίων να χαϊδεύουν τις αναρχικές τιρκουάζ καμπύλες της θάλασσας και το μόνο που θέλεις είναι να προσθέσεις μουσική σε αυτό το μικροσύμπαν.
επιστρέφεις στο σαλόνι και πατάς play στο Morceaux de Fantaisie.
με το που διαχέονται οι πρώτες νότες στην ατμόσφαιρα ακούς την αγουροξυπνημένη φωνή της.
-Ραχμάνινοφ? σ'ευχαριστώ.
αυτή τη γυναίκα τη κρατάς και την αγαπάς
μια ολόκληρη ζωή.
Γιώργος Τρίκερι.
υπεροχο
ΑπάντησηΔιαγραφή