γράφει Η Αδαμαντία Συριάτου
To 1985 ο μεγάλος Γάλλος κωμικός Coluche ιδρύει τα Εστιατόρια Καρδιάς. Εκεί όπου κάθε άνθρωπος που δεν έχει αρκετά χρήματα για οποιοδήποτε λόγο, μπορεί να φάει και να ζεσταθεί όπου και να βρίσκεται στη Γαλλία.
Για να ενισχύσει οικονομικά αυτή την προσπάθεια επισκέπτεται ένα πολύ γνωστό μουσικό και τραγουδιστή τον Jean-Jacques Goldman και του ζητάει να γράψει και να τραγουδήσει ένα τραγούδι.
Έτσι, με την πρώτη ερμηνεία του τραγουδιού για τα εστιατόρια καρδιάς ξεκινάει το πρώτο γκρουπ των Enfoires που αποτελούσαν οι Jean-Jacques Goldman, Yves Montand,Nathalie Baye,Michel Platini,Micher Drucker.
Τι σημαίνει όμως les enfoires? Στη κυριολεξία σημαίνει "Οι Γαμημένοι" και θεωρείται βρισιά. Την χρησιμοποιούσε τόσο πολύ ο Coluche στους ατέλειωτους κωμικούς μονολόγους του που κατάφερε να την κάνει κατά μία έννοια ν'ακούγεται σαν κομπλιμέντο!
Ο Coluche με τις φιλίες και τις γνωριμίες του θα καταφέρει μέσα σε λίγα χρόνια να δημιουργήσει ίσως το μεγαλύτερο γκρουπ αλληλεγγύης παγκοσμίως. Τραγουδιστές, ηθοποιοί,αθλητές και κάθε είδους άνθρωποι του θεάματος προσφέρουν δωρεάν την φωνή και την παρουσία τους για τον σκοπό αυτό.
Η προβολή απ' τα μίντια και τον τύπο όπως και οι πωλήσεις των δίσκων και των συναυλιών τους αποφέρουν περίπου 80 εκατομμύρια ευρώ τον χρόνο, αρκετά για να συντηρήσουν κατά το μεγαλύτερο μέρος τα εστιατόρια αυτά. Πολλές εταιρείες προσφέρουν επίσης δωρεάν μηχανήματα ήχου και ότι χρειάζεται για να οργανωθεί μια συναυλία ενώ εθελοντικά εργάζονται μάγειρες, σερβιτόροι,κλπ.
Όταν πέθανε ο Coluche πολλοί πίστεψαν ότι όλο αυτό θα σταματούσε και θα έμενε μιά ιστορική ανάμνηση.
Η δύναμη του σκοπού όμως ήταν πιο δυνατή.
Συναντιούνται τον Δεκέμβρη του 1986, λίγους μήνες μετά τον θάνατο του κωμικού, σ' ένα τηλεοπτικό show και με προτροπή της Veronique Colucci γυναίκας του Coluche ξαναρχίζουν ακόμα πιό δυναμικά.
Αυτή τη φορά, προστίθενται ο Michel Sardou, Johnny Hallyday,Veronique Sanson,Eddie Mitchell και ξεκινούν μιά περιοδεία σε 7 πόλεις της Γαλλίας.
Από τότε κάθε χρόνο γίνονται πολλές συναυλίες και πλέον υπάρχει μία πόλη που φιλοξενεί τις περισσότερες.
"Bάζουμε το εγώ στη τσέπη" λένε όλοι.
Σήμερα ακόμα ή μάλλον κυρίως οι νεότεροι Γάλλοι καλλιτέχνες, μουσικοί και ηθοποιοί αλλά και αθλητές και προσωπικότητες απ' όλη τη χώρα είναι μέλη και παρόντες στις μεγάλες ετήσιες συναυλίες.
Η επιλογή γίνεται αυστηρά και μόνο αφού βεβαιωθούν όλοι ότι δεν πρόκειται να χρησιμοποιηθεί ο σκοπός αυτός για την προβολή κανενός.
Το μήνυμα του Coluche ήταν ότι δεν έχουμε δικαίωμα να αφήνουμε κανέναν άνθρωπο να πεθαίνει από πείνα κι από κρύο.Η δύναμη του μηνύματος αυτού, η δύναμη της ιδέας του, το αδύνατο που γίνεται δυνατό είναι ακόμα όλα εκεί... εκτός απ'τον ίδιο..
Υ.Γ. Το κείμενο αυτό το είχα γράψει τον Ιούνη του 2009 πληροφοριακά και μόνο τότε για τους φίλους μου. Στην Αθήνα δεν υπήρχαν τόσοι άστεγοι ούτε υποσιτισμένα παιδιά. Τα Εστιατόρια της Καρδιάς στη Γαλλία έχουν σώσει πολύ κόσμο και υπάρχουν ακόμα. Αναρωτιέμαι αν μια τέτοια προσπάθεια θα μπορούσε να έχει έστω και μία πιθανότητα επιτυχίας στην Ελλάδα του 14 που η ανάγκη είναι πιο επιτακτική από ποτέ.
To 1985 ο μεγάλος Γάλλος κωμικός Coluche ιδρύει τα Εστιατόρια Καρδιάς. Εκεί όπου κάθε άνθρωπος που δεν έχει αρκετά χρήματα για οποιοδήποτε λόγο, μπορεί να φάει και να ζεσταθεί όπου και να βρίσκεται στη Γαλλία.
Για να ενισχύσει οικονομικά αυτή την προσπάθεια επισκέπτεται ένα πολύ γνωστό μουσικό και τραγουδιστή τον Jean-Jacques Goldman και του ζητάει να γράψει και να τραγουδήσει ένα τραγούδι.
Έτσι, με την πρώτη ερμηνεία του τραγουδιού για τα εστιατόρια καρδιάς ξεκινάει το πρώτο γκρουπ των Enfoires που αποτελούσαν οι Jean-Jacques Goldman, Yves Montand,Nathalie Baye,Michel Platini,Micher Drucker.
Τι σημαίνει όμως les enfoires? Στη κυριολεξία σημαίνει "Οι Γαμημένοι" και θεωρείται βρισιά. Την χρησιμοποιούσε τόσο πολύ ο Coluche στους ατέλειωτους κωμικούς μονολόγους του που κατάφερε να την κάνει κατά μία έννοια ν'ακούγεται σαν κομπλιμέντο!
Ο Coluche με τις φιλίες και τις γνωριμίες του θα καταφέρει μέσα σε λίγα χρόνια να δημιουργήσει ίσως το μεγαλύτερο γκρουπ αλληλεγγύης παγκοσμίως. Τραγουδιστές, ηθοποιοί,αθλητές και κάθε είδους άνθρωποι του θεάματος προσφέρουν δωρεάν την φωνή και την παρουσία τους για τον σκοπό αυτό.
Η προβολή απ' τα μίντια και τον τύπο όπως και οι πωλήσεις των δίσκων και των συναυλιών τους αποφέρουν περίπου 80 εκατομμύρια ευρώ τον χρόνο, αρκετά για να συντηρήσουν κατά το μεγαλύτερο μέρος τα εστιατόρια αυτά. Πολλές εταιρείες προσφέρουν επίσης δωρεάν μηχανήματα ήχου και ότι χρειάζεται για να οργανωθεί μια συναυλία ενώ εθελοντικά εργάζονται μάγειρες, σερβιτόροι,κλπ.
Όταν πέθανε ο Coluche πολλοί πίστεψαν ότι όλο αυτό θα σταματούσε και θα έμενε μιά ιστορική ανάμνηση.
Η δύναμη του σκοπού όμως ήταν πιο δυνατή.
Συναντιούνται τον Δεκέμβρη του 1986, λίγους μήνες μετά τον θάνατο του κωμικού, σ' ένα τηλεοπτικό show και με προτροπή της Veronique Colucci γυναίκας του Coluche ξαναρχίζουν ακόμα πιό δυναμικά.
Αυτή τη φορά, προστίθενται ο Michel Sardou, Johnny Hallyday,Veronique Sanson,Eddie Mitchell και ξεκινούν μιά περιοδεία σε 7 πόλεις της Γαλλίας.
Από τότε κάθε χρόνο γίνονται πολλές συναυλίες και πλέον υπάρχει μία πόλη που φιλοξενεί τις περισσότερες.
"Bάζουμε το εγώ στη τσέπη" λένε όλοι.
Σήμερα ακόμα ή μάλλον κυρίως οι νεότεροι Γάλλοι καλλιτέχνες, μουσικοί και ηθοποιοί αλλά και αθλητές και προσωπικότητες απ' όλη τη χώρα είναι μέλη και παρόντες στις μεγάλες ετήσιες συναυλίες.
Η επιλογή γίνεται αυστηρά και μόνο αφού βεβαιωθούν όλοι ότι δεν πρόκειται να χρησιμοποιηθεί ο σκοπός αυτός για την προβολή κανενός.
Το μήνυμα του Coluche ήταν ότι δεν έχουμε δικαίωμα να αφήνουμε κανέναν άνθρωπο να πεθαίνει από πείνα κι από κρύο.Η δύναμη του μηνύματος αυτού, η δύναμη της ιδέας του, το αδύνατο που γίνεται δυνατό είναι ακόμα όλα εκεί... εκτός απ'τον ίδιο..
Υ.Γ. Το κείμενο αυτό το είχα γράψει τον Ιούνη του 2009 πληροφοριακά και μόνο τότε για τους φίλους μου. Στην Αθήνα δεν υπήρχαν τόσοι άστεγοι ούτε υποσιτισμένα παιδιά. Τα Εστιατόρια της Καρδιάς στη Γαλλία έχουν σώσει πολύ κόσμο και υπάρχουν ακόμα. Αναρωτιέμαι αν μια τέτοια προσπάθεια θα μπορούσε να έχει έστω και μία πιθανότητα επιτυχίας στην Ελλάδα του 14 που η ανάγκη είναι πιο επιτακτική από ποτέ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου