Σηκώθηκα από το κρεβάτι και το πρώτο πράγμα που μου έδειξε ο καθρέφτης του μπάνιου ήσουν εσύ. Κοίταξα μπροστά μου, μέσα από τον καθρέφτη, στην επόμενη μέρα και δεν ήσουν πουθενά. Άραγε να κάνω το βήμα να αλλάξω την σελίδα του ημερολογίου ή να γυρίσω πίσω το ρολόι και να υποδύομαι πως δεν περνάει η μέρα; Έκλεισα τα μάτια μου και τα άνοιξα ξανά. Έκανα ένα mini update στα συναισθήματά μου. Κάπου φαινόσουν κι εσύ, αμυδρά, με εκείνο το γλυκό στενό σου χαμόγελο. Γύρισα το ρολόι πίσω για να μην αλλάξει η μέρα κι η ώρα μαζί. Είδα πως σε ετούτο τον κόσμο βρέθηκα δολοφονημένη από τα ένστικτά μου. Έπειτα ξύπνησα και πήγα τους δείκτες του ρολογιού δυο μέρες μετά. Πόσο καιρό είχα χάσει; Δεν με νοιάζει, μου φτάνει πως μέσα από τον χωρισμό μας κέρδισα ένα καινούριο εαυτό που παρόλο που σε αγάπησε πολύ, κατάφερε να φύγει. Το τέλος από κάτι που έληξε είναι η αρχή σε κάτι που θα έρθει. Γι αυτό θα το χρωματίσω εξίσου όπως έκανα καθ όλη την διάρκεια.
Δ.Π.Β
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου