The Humungus is back

Περιπλανιέμαι στην έρημο μιας απρόσωπης ηπείρου για πολύ καιρό αναζητώντας καύσιμα για την νταλίκα μου. Έχω τεθεί εκτός νόμου. Ακολουθώ ξεχωριστούς δρόμους. Συνεχίζω να ζω στις σκιές και να πολεμώ το έγκλημα. Μου αρέσει να πετώ, να διακτινίζομαι, να σκαρφαλώνω, εν ολίγοις, μου αρέσει να σώζω τον κόσμο.
Έναν κόσμο εναλλακτικό, παρανοϊκό που βρίσκεται ένα βήμα πριν τον πυρηνικό όλεθρο. Ένα σκοτεινό εφιαλτικό μέλλον όπου ο άνθρωπος δεν έχει καμία αξία κάτω από την κυριαρχία των πολυεθνικών, ένα παγκόσμιο απολυταρχικό καθεστώς, και κάπου κει, ο μεγάλος αδελφός να σε παρακολουθεί.
Μια κοινωνία και ένα πολιτικό σύστημα που καταρρέει. Όσες περισσότερες συνήθειες τόση λιγότερη ελευθερία. Aπόλυτη δυστυχία παντού. Η βία και η επιβίωση του πιο ισχυρού έχουν τον τελευταίο λόγο. Ο χαρακτήρας, ο ψυχικός κόσμος, η ευτυχία και η κοινωνική θέση είναι προκαθορισμένα πριν την γέννηση μας. Δεν θέλω να παραστήσω τον κυνικό αλλά δεν υπάρχει ωραιότερο τρόπος να σκοτώσεις κάποιον. 
Είμαστε σε ένα συνεχή πόλεμο. Η επιμονή τους να θέλουν να είναι πρώτοι σε ένα καράβι που βουλιάζει με πολύ δόση ανασφάλειας και σε συνδυασμό με την καλή γνώση είναι ο τέλειος τρόπος για να γίνει κανείς μεγαλομανής. Αλαζόνες, αγύρτες και αφελείς. Ο καλύτερος τρόπος να πετύχεις στην πολιτική είναι να βρεις ένα πλήθος που πηγαίνει κάπου και να μπεις μπροστά του. Τα πάντα είναι πολιτική.
Παντού συμμορίες, πολεμιστές, μηχανόβιοι, αστυνομία, που σκοτώνουν για ένα ποτήρι νερό ή ακόμα για ένα γαλόνι βενζίνης. Οι καλοί και οι κακοί φαντάζουν σαν να έχουν βγει από τις σελίδες των κόμικς και τα εξώφυλλα των heavy metal δίσκων. Παραμορφωμένα απομεινάρια ενός κατεστραμμένου πολιτισμού, λυσσασμένα σκυλιά, έτοιμα να κατασπαράξουν τους πάντες. Υπάρχει πάντα αρκετός χρόνος αλλά λιγότερος από χθες. Το πρόβλημα με το μέλλον είναι ότι μετατρέπεται σε παρόν. Μέχρι που ένα φαινομενικά συνηθισμένο βράδυ ένας πρώην αντίπαλος μου χτύπησε την πόρτα.
The Humungus is back, και ζητά το μερίδιο του. Είναι προτιμότερος ο διάβολος που ξέρεις παρά ο διάβολος που δεν ξέρεις. Δεν του αρέσει να παίζει. Μόνο να ανακατεύει την τράπουλα.
Όλοι οι συνεργάτες μου πλέον έχουν αναγκαστικά αποσυρθεί και έχουν τραβήξει ο καθένας τον δικό του δρόμο, αφήνοντας πίσω την παλιά τους ζωή. Που πάει μια σκέψη όταν έχει ξεχαστεί; Είμαι ο μόνος που δεν έχει διαγράψει το παρελθόν, πρέπει κανείς να φυλάει μια αμαρτία για τα γεράματα του. Τελευταίος μου προορισμός οι παραλιακές ακτές. Εκεί με περιμένει ο φίλος μου ο pappagallo. Η μοίρα θέλει να συνεργαστούμε ξανά. 


Π. Πόντικας.