Και κρατώ την ανάσα μου. Σωπαίνω τον άνεμο. Φοβάμαι μη σε διακόψει κάτι. Δένω τη στιγμή να μη φύγει. Τη στιγμή που μου χαρίζεις κομμάτια της ψυχής σου.
Ίσως το θεωρείς μικρό. Αλλά εγώ έχω φυλάξει κάθε εξομολόγηση σου. Κάθε λέξη, κάθε βλέμμα, κάθε ύφος. Τα έχω όλα σε ένα μικρό κουτί, καλά κρυμμένο. Και κάθε βράδυ το ανοίγω και ξεχύνονται όλα γύρω μου. Φωτεινά χρώματα, μυρωδιές από φράουλα, μελωδίες από κύμματα, βιόλα και ακορντεόν. Μικρά χαμένα περιστέρια με ποιήματα δεμένα στα πόδια τους κελαηδούν σε ρυθμούς 80s.
Τα βάζω κάτω και τα μελετώ σαν να είναι ο χάρτης του πιο πολύτιμου θησαυρού. Βρίσκω τις συντεταγμένες των ιδανικών σημείων, των επικίνδυνων σημείων, των σημείων που σε χάνω και σε ξαναβρίσκω.
Μπορώ να καλάβω κάθε απειροελάχιστη αλλαγή πάνω σου χωρίς καν να σε κοιτάξω. Ήσουν ο καλύτερος ψεύτης μέχρι που γνώρισες εμένα.
missA insanE
http://fragmentsofentropy.blogspot.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου