θα πλέξω το εγκώμιο της ευρύστερνης γυναίκας
που από όλους τους θεούς προσκυνά μοναχά τον έρωτα
με το ιδρωμένο μου σημειωματάριο
στέκομαι στη πλατεία του χωριού
και περιμένω να φανεί
εμπνέομαι από το προκλητικό της περπάτημα
χωρίς αιδώ λικνίζεται
χαρίζει το απρεπές της χαμόγελο
σε όλα τα αγόρια της γειτονιάς
καθώς βολτάρει
το κορμί της ένα γυαλιστερό βιολοντσέλο
η μοίρα της ορίζει να χαρίζει ηδονές
μια απλή της κίνηση εγείρει ευγενικά πάθη
δεν θέλω να είμαι πια ο ντροπαλός ποιητής
που γράφει στρογγυλά φωνήεντα
για να παινέψω τις αμαρτωλές της καμπύλες
το μόνο που λαχταρώ
είναι την ασέλγεια να γνωρίσω
στη ζεστή και ευρύχωρη αγκαλιά της.
Γιώργος Τρίκερι
η μοίρα της ορίζει να χαρίζει ηδονές
μια απλή της κίνηση εγείρει ευγενικά πάθη
δεν θέλω να είμαι πια ο ντροπαλός ποιητής
που γράφει στρογγυλά φωνήεντα
για να παινέψω τις αμαρτωλές της καμπύλες
το μόνο που λαχταρώ
είναι την ασέλγεια να γνωρίσω
στη ζεστή και ευρύχωρη αγκαλιά της.
Γιώργος Τρίκερι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου