στο Γιάννη

πόσο σπάνια είναι η γαλήνη μέσα στη πολύβουη λεωφόρο ...
λίγες οι στιγμές του απόλυτου μέσα στη καθημερινότητα ...
μια καθημερινότητα που την σκεπάζει η σιωπή, η μοναξιά, οι φωνές που δεν έχουν να πουν τίποτε ...
Ένα φως σε μια ατέλειωτη αλάνα ...
Από αυτές που στολίζουν τις εφηβικές μας αναμνήσεις, τα τελάρα της εξαρτημένης σκέψης, τους Αυγουστιάτικους ματωμένους αγγέλους ...
Κάθε επαφή με την πραγματικότητα, οδυνηρός φόρος στις εμπειρίες της ζωής.
μιας ζωής που φωτίζεται από φαντασιώσεις μπαλκονιών που λούζονται στο φεγγάρι και πεθαίνουν στις φιλοδοξίες κάποιου ανέλπιδου έρωτα. Ο ιστός της αράχνης κυκλώνεται από κόκκινα σύννεφα μιας βραδιάς που τελείωσε πριν καν αρχίσει ...
Μέσα σε λίγα λεπτά μια νύχτα γεμάτη από όλα αυτά που περίμενες ζωές ατέλειωτες θα δύσει ...
Χωρίς να μάθεις. Χωρίς ίσως να θέλεις να ξέρεις πως το αύριο θα είναι κιόλας παρόν σε υπερβολική ταχύτητα κι οι στιγμές που χάνεσαι, ξεμπλέκοντας τα δάχτυλα από το χτες, θα είναι αναμνήσεις ...

 για σένα που προσθέτεις μια μοναδική νότα σε όλα
Στάδιο 1:10 26 Γενάρη
Christina93