η καρδιά μου στα δυο σου χέρια
ένα περιστέρι λευκό
στα δυο σου χέρια που λασπώθηκαν
από την άνοιξη της προσμονής
γερμένος ο μίσχος των ρόδων
που σπαταλήθηκαν
για μια ιδέα λυτρωμού
το όνειρο αιμορραγεί
στο κράσπεδο τα ροδοπέταλα
των φιλιών του
που δεν κοκκίνησαν τα ωχρά
μας χείλη στο δείλι της γυμνής πειθούς
μιαν αγάπη μονάχα να σου εξομολογηθώ
κι ύστερα ας σιωπήσω
Irini DarkEsterlite
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου