το χειρότερο μέρος για να γράψεις ένα κείμενο είναι η παραλία τον Ιούνιο, με τον καύσωνα, με τα καβούρια να σε κοιτάνε, με τα μπικίνι να προσποιούνται ότι δεν σε κοιτάνε.
η μνήμη, μια τεράστια φάλαινα, ξυπνάει από την χειμέρια νάρκη. τα βράχια μοιάζουν με Άνδρο, τα βότσαλα μυρίζουν αντηλιακό.
Η διαδρομή προς Σάριζα. έβγαλες μια κασέττα από τη τσάντα σου
Springsteen-Human Touch
Tina-Simply the Best
Yazoo-Don't Go
Prince-When Doves Cry
Rod Stewart-broken Arrow
-δεν την έγραψα για σένα, απλώς την έφερα να την ακούσουμε.
ποιος θα μου έλεγε ότι θα άκουγα τις ίδιες λέξεις για διαφορετικά τραγούδια, από διαφορετικά χείλη εικοσιπέντε χρόνια αργότερα?
(god is such a Comedian.)
με γούσταρες άραγε τότε ή απλώς μ' αγαπούσες?
θα περνούσαν χρόνια και τελικώς θα μάθαινα απο τον άντρα σου ότι ήσουν ερωτευμένη μαζί μου
(did I mention that god is such a Comedian?)
στο είπα η παραλία, το χειρότερο μέρος.
κλείσου σ' ένα δωμάτιο, χωρίς παράθυρα, χωρίς μουσική, χωρίς θαλασσινή αύρα.
μόνο εσύ, μια λάμπα και μια τεράστια μπλε-ελεκτρίκ φάλαινα.
εκεί θα γράψεις αριστουργήματα.
Γιώργος Τρίκερι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου