τρεις παρά τέταρτο. χτυπάει η ειδοποίηση εισερχομένων μηνυμάτων στο κινητό.
Το ψάχνω ψηλαφώντας στο σκοτάδι. Διαβάζω στην οθόνη. Σε σκέφτομαι. Κάποια που έχω να δω σχεδόν τρια χρόνια. Μία σύντομη τρικυμιώδης ερωτική σχέση. Όχι ακριβώς one night stand αλλά ούτε προλάβαμε να γιορτάσουμε επέτειο ενός μηνός. Με σκέφτεται. Αιωρούμαι αναποφάσιστος στο σκοτάδι. Είχε τα πιο όμορφα πόδια του πλανήτη. Πάω στο μπάνιο και ρίχνω νερό στα μούτρα. Θέλω κούρεμα.
Θυμάμαι ήταν ζωγράφος, ξεκίνησε να ζωγραφίζει το πορτραίτο μου στο σαλόνι της πάνω από τον τοίχο. Την φαντάζομαι μετά τον χωρισμό να ξύνει το προσωπό μου με νύχια και πηρούνια. Σκέφτομαι αν υπάρχει άλλος κατοικημένος εξωγήινος πολιτισμός στο ηλιακό μας σύστημα, κάπου κοντά μας και αν υπάρχει περίπτωση να ζει εκεί μία γυναίκα που να με γουστάρει. Ελπίζω να ξεκινήσουν σύντομα τα διαστρικά ταξίδια στην πλανητική μας γειτονιά και να πάω να την βρω ή καλύτερα να έρθει αυτή να με βρει γιατί είμαι και λίγο τεμπέλης. Το συρτάρι του σύμπαντος είναι γεμάτο με τέτοιες ρομαντικές πιθανότητες. Δοθείσης της ευκαιρίας ρίχνω και ένα κατούρημα. Πρέπει να σηκωθώ νωρίς αύριο να πάω στην εφορία και να πληρώσω το κινητό. Επιστρέφω στο κρεβάτι, πριν αποκοιμηθώ αναρωτιέμαι «γιατί σηκώθηκα άραγε μέσα στη μαύρη νύχτα;»
Γιώργος Τρίκερι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου