Η μόνη λύση

Σε έψαξα παντού, μα την αλήθεια! Ως τόσο, τι ωραία που περνούσε η ζωή για τους άλλους! ήμουν ένας καλός θεατής. Μελαγχολικός, παρορμητικός.

Δεν υπήρξε κορφή που να μην την πάτησα. Πουθενά εσύ.
Οι κεραυνοί, τους χειμώνες, με έκαναν να περπατώ πιο γρήγορα χαλώντας μου τον περίπατο. Έτρεχα μήπως και με πετύχουν,κι αν με πετύχαιναν, τι κρίμα, θ'απορούσες πού ήμουν, σκέφτηκα κάποιο απόγεμα.
Των ομιχλών οι μέρες ήταν οι καλύτερες της ζωής μου. Έβλεπα μόνο μέχρι εκεί που έπρεπε να δω. Και εκεί ακριβώς έπρεπε να ήσουν και εσύ, που να σε πάρει!
Αντιλαμβάνεσαι ;
Μάταια.
Το μόνο που μ' απόμεινε, να πιω την θάλασσα. Είμαι σίγουρος ότι κάποιο καλοκαίρι δροσίστηκες εκεί μέσα.

κ.τ