Δύο σταγόνες

Δύο σταγόνες φως είναι αρκετός δρόμος;
Βιάζεσαι πολύ σαν θερίζεις τις λέξεις.
Αλλοπαρμένη δεν κοντοστέκεσαι ούτε
σε μύριες δροσερές στιγμές.
Εισ' από λάβα, εσύ, του αέρα πλάσμα.
Μόνο σαν παγώσει η ματιά σου
αργεί η σκέψη
και μας ταξιδεύει.
Θυμάται εικόνες, μυρωδιές, το χαμόγελό σου
σαν έτρεξες και σταμάτησες απότομα μπρος μου.
Είναι αυτό το ταξίδι που σε πάει σ' άλλα ταξίδια,
πιο μακρινά.
Χαράζει στο στόμα σου ένα ρήγμα
που μέσα του μπορούν να χωρέσουν ανείπωτες ελπίδες.
Περιμένω.
Δε φεύγεις, αλλά δεν εισ' εδώ • ακόμα.
Περιμένω.
Πίνω λίγο νερό, αλλά δε με δροσίζει • καθόλου.
Χαϊδεύω το χαρτί. Απαλά.
Αλλά ο νους αλλού καλπάζει.
Θέλω κι' εγώ εκεί να βρεθώ.
Κάποτε...
σύντομα!