θύμισε μου να σου πω
για το σπίτι που δεν έζησε κανείς. τους τοίχους του όρθωσε η ματαιοδοξία.
ένα φτωχό αγόρι με άτακτα μαλλιά έφυγε από το χωριό του μετά τον πόλεμο που του πήρε τον πατέρα και του χάρισε ένα παράσημο που δεν τρωγόταν.
τις κρύες νύχτες θυμόταν τα λόγια της αδελφής του
"μόνο εσύ θα μας σώσεις από την φτώχεια"
μπήκε στην Ιατρική, οι ψηλοί ξανθοί τον κορόιδευαν γιατί τα γερμανικά του ήταν χοντροκομμένα και το δέρμα του σκούρο, κληρονομιά από έναν προπάππου Σαρακηνό που ξέβγαλε ο Παγασητικός.
έγινε οφθαλμίατρος τρανός
"θαυματοποιός" ψιθύριζαν οι κυρίες της Βιέννης που δεν τον προσκαλούσαν ποτέ στα σαλόνια τους γιατί έμοιαζε πολύ με neger και θα τους μαγάριζε το σπιτικό.
γύρισε στο χωριό το καλοκαίρι του 55
φίλησε την αδελφή του και αγόρασε το μεγαλύτερο σπίτι του χωριού γι΄αυτήν και την μάνα του.
η γραία του έλεγε
"είσαι γλυκό παλικάρι, μοιάζεις του γιου μου, είναι γιατρός στα ξένα"
Γιώργος Τρίκερι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου