Jazzmine says....The Elephant and the Goldfish

Που λες έμαθα αυτή τη φανταστική σάλτσα για μακαρόνια στο χωριό και μετά θυμήθηκα πως δεν τρως τα μακαρόνια κι έπειτα σκέφτηκα πως θα ήταν, να, αν την έφτιαχνα με πατάτες στο φούρνο, τις τρως τις πατατούλες δεν είναι έτσι?

Και σε ονειρευόμουν σε μια βεράντα λουσμένη στο φως, νωχελικό στη θερινή ραστώνη, με τα μάτια σου καρφωμένα στο πουθενά και το μυαλό σου αδειανό, έτσι, μια πολύτιμη ράθυμη στιγμή και κείνες τις πατατούλες στο φούρνο να μοσχομυρίζουν και μια παγωμένη μπύρα στο σκιερό περβάζι και σ' ένα γύρισμα του ματιού να τα βλεπα όλα αυτά μονομιάς και τι νομίζεις θέλει η ψυχή να σκάσει από ευτυχία μα έπειτα πάλι σκέφτηκα πως αυτό δεν μπορεί να γίνει κι ας είναι τόσο απλό, πως αυτό δε θα γίνει επειδή ακριβώς είναι τόσο απλό και τι νομίζεις θέλει η ψυχή για να βουλιάξει στη λύπη?

Μερικές φορές η αγάπη μοιάζει με σπουργίτια που πέφτουν με φόρα πάνω σ’ ένα γυάλινο τοίχο. Απ’ την ορμή τους βλέπουν μόνο το καθρέφτισμα της χαράς τους και πετούν γοργά να συναντήσουν τα άλλα σπουργίτια, τα απέναντι, που με φόρα έρχονται κι εκείνα προς το μέρος τους. Δεν είναι δα και δύσκολο να στραπατσαριστεί ένα σπουργίτι, είναι ανόητο και ολόχαρο κι ο κόσμος είναι γεμάτος παγίδες.

Μα έπειτα καμιά φορά σκέφτομαι πως η αγάπη μοιάζει και με πιράγχα που σουλατσάρει πέρα δώθε ήσυχο – ήσυχο στα γλυκά νερά του μέχρι να βάλεις το πόδι σου μέσα και να βγεις χωρίς αυτό.

Ίσως αυτό το πιράνχα να ήταν εκείνο το μικρό χρυσόψαρο που κάποτε αγάπησε έναν μοναχικό ελέφαντα που δεν παρέκκλινε ποτέ απ’ την πορεία του, παρά μονάχα εκείνη τη φορά που έσκυψε στη λιμνούλα.

Ποιός θα ισχυριστεί πως είναι πιο δυνατός απ’ την αγάπη?

Ποιός μπορεί να μεταμορφώσει τους ανθρώπους σε πουλιά και ψάρια και μπαλόνια και τραγούδια και φλόγες και σιγανές στάλες μπροστά στα μάτια σου, αν όχι η αγάπη?

Τι θα ήμασταν χωρίς αυτή αν όχι μερικά κουστουμαρισμένα ανθρωπάκια με φάλτσες φωνές και αβέβαια βήματα?

Ποιο ρίσκο δεν αξίζει να πάρεις σ’ αυτή τη ζωή, σήμερα, πριν όλα τα αύριο αρχίσουν να μοιάζουν επικίνδυνα μεταξύ τους?

Μπορεί ο ελέφαντας να ξεμάκρυνε μα σ’ όλες τις οάσεις θα βλέπει το χρυσόψαρο που κάποτε ήτανε δικό του.

Κι έπειτα, τι άλλο μπορεί να είναι ένα πιράνχα, 

παρεκτός, ίσως, ένα στραπατσαρισμένο σπουργίτι?

Jazzmine the fish