Jazzmine says........The Doll

Μια σπασμένη κούκλα που οι υπομονετικές σου βελονιές ράβουν τις ραφές στα πλευρά, το κεφάλι και τα χέρια κι ύστερα στο στήθος δυο κομμάτια κι έπειτα πολύ προσεκτικά στις άκριες του χαμόγελου..

Ότι στάλαξε στα μάτια, άτσαλα, το σκουπίζεις λίγο λίγο, με μπαμπακερό πανί καθαρό και το στεγνώνεις.

Την καρδιά την αφήνεις απ’ έξω, είναι δική σου λες.

Και έτσι γίνομαι ολόκληρη και συμπαγής ξανά,

ένα άκαρδο κορίτσι από πούπουλο.

Και εκείνο το καινούργιο χαμόγελο λαμπυρίζει στις νύχτες σου,

όταν σβήνουν τα φώτα, εκεί στη γωνιά που μ’ έχεις ακουμπήσει.

Μοναδική αμοιβή για το μόχθο του ράφτη.

Jazzmine's corner