Το χρώμα στον κινηματογράφο

Λέγεται ότι το κόκκινο ήταν το χρώμα των βασιλιάδων, γιατί περιείχε όλες τις ποιότητες που θα έπρεπε να χαρακτηρίζουν έναν ηγέτη: δύναμη, πάθος, αποφασιστικότητα, επιβλητικότητα. Το κόκκινο είναι ένα χρώμα στενά συνδεδεμένο τόσο με τη ζωή, λόγω του αίματος, όσο και με τον κίνδυνο, ίσως πάλι λόγω του αίματος – το αίμα, άλλωστε, εμφανίζεται όπου υπάρχει γέννηση (ναι, προφανώς με κάποιο τρόπο συγκαταλέγεται σε αυτό και η γυναικεία περίοδος) και όπου υπάρχει θάνατος.

Λόγω αυτών των χαρακτηριστικών του, το κόκκινο είναι το πιο έντονο χρώμα. Είναι επιθετικό και ζωντανό. Στις πιο σκούρες του αποχρώσεις, γίνεται ώριμο, πολύ πιο ήπιο, αλλά ταυτόχρονα παραμένει ιδιαιτέρως αισθητό.

Η ταινία Rebel Without a Cause(1955), γνωστή ως Επαναστάτης Χωρίς Αιτία στην Ελλάδα, είναι ίσως το πιο προφανές παράδειγμα για τις επιθετικές ιδιότητες του κόκκινου. Ο James Dean έχει μείνει στην ιστορία του κινηματογράφου σε συνδυασμό με το κόκκινο μπουφάν που φορούσε ο χαρακτήρας που ενσάρκωσε: ένας οργισμένος έφηβος, το μαύρο πρόβατο της οικογένειας και του στενού του περιβάλλοντος. Ειδικά δεδομένου της εποχής στην οποία κυκλοφόρησε η ταινία – μιας εποχής πολύ πιο «συγκρατημένης» ηθικά – το κόκκινο μπουφάν ήταν μια σκανδαλώδης επιλογή, που πετύχαινε άριστα το σκοπό της, να φτάσει, δηλαδή, την εφηβική οργή του χαρακτήρα στα άκρα, με το οπτικό κομμάτι να βοηθά και να υποστηρίζει το υποκριτικό. Όπως λέει η Patti Bellantoni στο βιβλίο της If It's Purple, Someone's Gonna Die «ένα ιστορικά ακριβές μαύρο μπουφάν θα είχε κάνει τον James Dean κλισέ – μία απλή αντιγραφή του Marlon Brando». Αντίθετα, η επιλογή του κόκκινου δημιούργησε οπτικά έναν πρωτότυπο αντιήρωα, που εν τέλει άσκησε μεγάλη επιρροή σε συγκεκριμένο κοινό της εποχής και άφησε ένα σημάδι στην ιστορία του σινεμά.

 georgetsirogiannis

για να διαβάσεις ολόκληρο το άρθρο πάτησε εδώ  
για να επισκεφτείς τη σελίδα Frames Per Second στο Facebook πάτησε εδώ