Ανεμοσκορπίσματα

Ώρες ολόκληρες μπορώ να σε χαζεύω.
Να σε μυρίζω.Να σε ακούω.
Μπλεγμένη στο μυστήριο του έρωτά σου.
Τι παιχνίδι όμως παίζεις εσύ;
Πώς κάθε φορά εμφανίζεσαι σαν από μηχανής θεός ,τα κάνεις όλα άνω-κάτω στο μυαλό μου , μπερδεύεσαι στη ζωή μου και μετά απλά εξαφανίζεσαι;
Το παιχνίδι σου μοιάζει στημένο από τη μοίρα.
Ξέρεις πότε να εμφανιστείς.Ξέρω και εγώ πλέον πότε να σε περιμένω , γνωρίζοντας ότι δε θα μείνεις.
Η άφιξή σου έχει το ίδιο αποτέλεσμα , εκείνο το ασταμάτητο χτυποκάρδι και τα τρεμάμενα χέρια.
Η αναχώρηση σου έχει το ίδιο αποτέλεσμα , υγρά από τα δάκρυα μάγουλα και αναμνήσεις να με σκλαβώνουν σε εσένα.

Θυμάμαι μια κουβέντα σου "Άσε τα όνειρα , δεν μπορείς να ζήσεις με αυτά σήμερα.Ζήσε το τώρα όπως είμαστε..".
Και όντως έζησα.Έζησα έντονα , παθιασμένα.Έζησα...
Και εσύ ήσουν εκεί , μαζί μου.

Έρχεσαι.. φεύγεις μα ποτέ δεν ξέρεις αν θα μείνεις.Σ'αρέσει να είσαι ελεύθερος σαν τον άνεμο και να ταξιδεύεις.
Πώς μπορώ εγώ να σε φυλακίσω;
Το μόνο που ζητώ είναι να με παρασύρεις στη μανία του ακανόνιστου ταξιδιού σου..
Να φύγουμε μαζί μακρυά από εδώ..
Να πετάξουμε ψηλά..

Kate Idioteque