δύο από τα αγαπημένα μου πράγματα είναι οι λίστες και τα τραγούδια. αποφάσισα να συνδυάσω τις δύο μου αγάπες φτιάχνοντας μια λίστα με τα πενήντα ομορφότερα τραγούδια του εικοστού αιώνα. όλα αυτά βέβαια τα είχατε μαντέψει απο τον τίτλο της ανάρτησης.
η λίστα είναι καθαρά προσωπική, είναι τραγούδια που αγάπησα ακούγοντας τα σε πάρτι (όταν γίνονταν ακόμα πάρτι), στο ραδιόφωνο οδηγώντας (όταν οδηγούσα ακόμα), ή σε κάποιο τζούκ-μποξ τρεις η ώρα το πρωί (όταν υπήρχαν ακόμα τζουκ-μποξ).
είναι τραγούδια που μέσα απο επανειλημένα ακούσματα έγιναν κομματάκια της ζωής μου, της ίδιας μου της προσωπικότητας. αν έχεις κάποιο τραγούδι που λατρεύεις στείλτο μου, θα το ακούσω κι αν με αγγίξει θα το συμπεριλάβω στη λίστα.
ξεκινάμε λοιπόν την αντίστροφη μέτρηση
48. Purple rain. Prince and the Revolution. 1984
μετά τα ευγενικά, μελωδικά Seventies ήρθαν τα άγρια ,αιμοδιψή Eigthies.
τα κορίτσια φόρεσαν στρας και σιλικόνη. τα αγόρια ανακαλύψαμε τα λινά κουστούμια (Miami Vice στάιλ).
η κοκαίνη ήταν παντού. στους καθρέφτες, στα μυαλά μας, κάτω από τα σεντόνια πασπαλισμένη στα ιδρώμένα μας λαγόνια.
ο Prince με τις ψιλοτάκουνες γόβες του και τις μοβ καμπαρντίνες μας προέτρεπε να συνεχίσουμε τον ηδονιστικό μας χορό μέχρι το 1999 κι εμείς είχαμε τη ψευδαίσθηση ότι θα αντέξουμε.
το Purple Rain είναι μια από τις πιο τρυφερές μπαλάντες εκείνης της εποχής. μια όαση λυρισμού και ευαισθησίας εν μέσω μιας μανιακής, βάρβαρης εποχής.
οι στίχοι της έπεφταν σαν πορφυρές σταγόνες στη ματαιόδοξη εγωπάθεια μας, υπένθυμίζοντας μας έστω για λίγες στιγμές τη χαμένη μας αθωότητα.
... I know times are changing
it's time we all reach out for something new
49. Riders on the storm. The Doors. 1971
το άκουσα για πρώτη φορά στα Καμμένα Βούρλα το 1975. το χορεύαμε μπλουζ στην Isabella (πρέπει να θυμηθώ να ρωτήσω τον αδελφό μου αν ονόμασε τη κόρη του προς τιμή της disco).
κάποιος έγραψε σε κασέτα το L.A. Woman.
ανεβαίναμε στο βουνό με κασετόφωνο και μπίρες. πατούσαμε play. χαζεύαμε το φεγγάρι να βάφει ασημί τα νερά του Μαλιακού, τα φώτα από τις νταλίκες της Εθνικής ένα τεράστιο κόκκινο φίδι στα πόδια μας.
έτσι ζούσαμε το δικό μας αμερικάνικο όνειρο. το soundtrack εκείνου του καλοκαιριού είχε τη φωνή του Morrison.
αναρωτιόμασταν πότε θα έβγαζαν καινούργιο δίσκο οι Doors.
αργότερα μάθαμε ότι ο ποιητής με τα πέτσινα είχε ήδη πνιγεί στη μπανιέρα του το '71.
btw λατρεύω τη διασκευή της Annabell Lamb (1983)
50. It's over. Roy Orbison.1964
o Ρόι Όρμπισον γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Τέξας. ξεκίνησε τη καριέρα του στην ιστορική Sun records (η δισκογραφική εταιρία των Έλβις Πρίσλει, Τζόνι Κας κ.α) αλλά γνώρισε την επιτυχία όταν μετακόμισε στην Monument records τη περίοδο 1960-1964. εκεί ηχογράφησε τις μεγάλες του επιτυχίες "Only the lonely", "Crying" και "Oh, pretty woman". η μαγευτική φωνή του με έκανε να ανατριχίασω πολλές φορές, κανένα άλλο τραγούδι όμως όσο αυτό το μικρό μελοδραματικό έπος. άκουσε το "Οhhhhhhhhhver" στο τέλος και θα καταλάβεις.
Γιώργος Τρίκερι
charliemj94@gmail.com
η λίστα είναι καθαρά προσωπική, είναι τραγούδια που αγάπησα ακούγοντας τα σε πάρτι (όταν γίνονταν ακόμα πάρτι), στο ραδιόφωνο οδηγώντας (όταν οδηγούσα ακόμα), ή σε κάποιο τζούκ-μποξ τρεις η ώρα το πρωί (όταν υπήρχαν ακόμα τζουκ-μποξ).
είναι τραγούδια που μέσα απο επανειλημένα ακούσματα έγιναν κομματάκια της ζωής μου, της ίδιας μου της προσωπικότητας. αν έχεις κάποιο τραγούδι που λατρεύεις στείλτο μου, θα το ακούσω κι αν με αγγίξει θα το συμπεριλάβω στη λίστα.
ξεκινάμε λοιπόν την αντίστροφη μέτρηση
48. Purple rain. Prince and the Revolution. 1984
μετά τα ευγενικά, μελωδικά Seventies ήρθαν τα άγρια ,αιμοδιψή Eigthies.
τα κορίτσια φόρεσαν στρας και σιλικόνη. τα αγόρια ανακαλύψαμε τα λινά κουστούμια (Miami Vice στάιλ).
η κοκαίνη ήταν παντού. στους καθρέφτες, στα μυαλά μας, κάτω από τα σεντόνια πασπαλισμένη στα ιδρώμένα μας λαγόνια.
ο Prince με τις ψιλοτάκουνες γόβες του και τις μοβ καμπαρντίνες μας προέτρεπε να συνεχίσουμε τον ηδονιστικό μας χορό μέχρι το 1999 κι εμείς είχαμε τη ψευδαίσθηση ότι θα αντέξουμε.
το Purple Rain είναι μια από τις πιο τρυφερές μπαλάντες εκείνης της εποχής. μια όαση λυρισμού και ευαισθησίας εν μέσω μιας μανιακής, βάρβαρης εποχής.
οι στίχοι της έπεφταν σαν πορφυρές σταγόνες στη ματαιόδοξη εγωπάθεια μας, υπένθυμίζοντας μας έστω για λίγες στιγμές τη χαμένη μας αθωότητα.
... I know times are changing
it's time we all reach out for something new
49. Riders on the storm. The Doors. 1971
το άκουσα για πρώτη φορά στα Καμμένα Βούρλα το 1975. το χορεύαμε μπλουζ στην Isabella (πρέπει να θυμηθώ να ρωτήσω τον αδελφό μου αν ονόμασε τη κόρη του προς τιμή της disco).
κάποιος έγραψε σε κασέτα το L.A. Woman.
ανεβαίναμε στο βουνό με κασετόφωνο και μπίρες. πατούσαμε play. χαζεύαμε το φεγγάρι να βάφει ασημί τα νερά του Μαλιακού, τα φώτα από τις νταλίκες της Εθνικής ένα τεράστιο κόκκινο φίδι στα πόδια μας.
έτσι ζούσαμε το δικό μας αμερικάνικο όνειρο. το soundtrack εκείνου του καλοκαιριού είχε τη φωνή του Morrison.
αναρωτιόμασταν πότε θα έβγαζαν καινούργιο δίσκο οι Doors.
αργότερα μάθαμε ότι ο ποιητής με τα πέτσινα είχε ήδη πνιγεί στη μπανιέρα του το '71.
btw λατρεύω τη διασκευή της Annabell Lamb (1983)
50. It's over. Roy Orbison.1964
o Ρόι Όρμπισον γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Τέξας. ξεκίνησε τη καριέρα του στην ιστορική Sun records (η δισκογραφική εταιρία των Έλβις Πρίσλει, Τζόνι Κας κ.α) αλλά γνώρισε την επιτυχία όταν μετακόμισε στην Monument records τη περίοδο 1960-1964. εκεί ηχογράφησε τις μεγάλες του επιτυχίες "Only the lonely", "Crying" και "Oh, pretty woman". η μαγευτική φωνή του με έκανε να ανατριχίασω πολλές φορές, κανένα άλλο τραγούδι όμως όσο αυτό το μικρό μελοδραματικό έπος. άκουσε το "Οhhhhhhhhhver" στο τέλος και θα καταλάβεις.
Γιώργος Τρίκερι
charliemj94@gmail.com
Ormpison Roy geboren und in Texas angehoben. begann seine Karriere im legendären Sun Records (die Plattenfirma von Elvis Presley, Johnny Cash, etc), aber schnell gewachsenhttp://www.offergamer.com/
ΑπάντησηΔιαγραφήffxi gil kaufen