μέσα στα μάτια

σαν σε κοιτάζω μέσα στα μάτια

γίνεται ο κόσμος τόσο πλάτυς

κ άλλες φορές είναι κομμάτια ,είναι σκοτάδι, είναι πληγή...

μέρες που τρέξαν μεσ'τα δωμάτια

στίγμες που γίναν φωτιά και σιωπή ,μα μεσ΄τα χέρια σου εγώ ανασαίνω

κι άλλοτε πάλι μου φεύγει η πνοή...

Μαζί σ'ενα σώμα υπάρχουμε ακόμα,

υπάρχουμε ακόμα σαν τέλος κι αρχή,

μα πες μου σταλήθεια αν τα δεσμά μας

είναι τα καράβια που χες ονειρευτεί

κ αν οδηγούν στης ψυχής τα παλάτια

ή μήπως έχουν κ αυτά γελαστεί.

Μέσα στα μάτια είναι τα παλάτια,

που γίναν κομμάτια και ψάχνουν μορφή...

Άννα Τσαμ Αναστο.

(19 και κάτι μηνών)