η αλλόκοτη πορεία ενός ορμητικού ποταμού

το κρεβάτι μου είναι ένας ζεστός πλανήτης
η αλήθεια έξω από το τζάμι είναι τόσο ενοχλητική
ποτέ δεν της ανοίγω

είμαι ένας αρσενικός σκύλος
μου αρέσει να μου ξύνουν το στήθος
δεν προσκυνώ νεκρούς θεούς
μονάχα στους αέρηδες πιστεύω
και στο βάθος των ματιών σου.
ήμουν ένα άτακτο παιδί
γέννημα κακού δημιουργού
η καρδιά γεμάτη θυμό που δεν ήξερα πως να κάνω πάθος
το κεφάλι γεμάτο όνειρα που κάποια μέρα
θα πετουσα στη θάλασσα.
στην εφηβεία ανακάλυψα την
μελαγχολία
τις γυναίκες
το κρασί
προσπάθησα να είμαι αφέντης των στιγμών μου
ποτέ δεν πρόδωσα τα μυστικά της σελήνης.
τώρα που μεγάλωσα
και δεν ηρέμησα
και δεν αγάπησα τα λάθη μου
γιατί τίποτα δεν μου έχουν μάθει
φτύνω τους μπάτσους του μυαλού μου.
με γυμνά τα πόδια
ανεβαίνω στο κατάστρωμα μιας στοιχειωμένης φρεγάτας
το ταξίδι αυτό ας καταλήξει
στα σοκάκια της Νέας Ορλεάνης
ή στις ακτές της Κόστα Ρίκα
ή ακόμα καλλίτερα
στη ζεστή σου αγκαλιά.

Γιώργος Τρίκερι