ΜΕΤΑΝΙΩΝΩ

painting by Hugo Urlacher

Για όλα τα λάθη που έκανα μα πιο πολύ για εκείνα που δεν έκανα. Για τις φορές που δεν φάνηκα αρκετά δυνατή μα πιο πολύ για κείνες που υπήρξα υπέρμετρα δυνατή. Γιατί υπήρχαν φορές που λύγισα μέχρι να σπάσω κι άλλες που δεν λύγισα και πάλι έσπασα. Για τότε που μπορούσα να συγχωρήσω το χειρότερο εχθρό μου χωρίς να βρίσκω ούτε μια δικαιολογία για μένα. Που δεν βρήκα τη χρυσή τομή ανάμεσα στα θέλω και τα πρέπει μου. Για τις φορές που έμεινα ξωπίσω συμβιβασμένη και για κείνες που υπήρχα παράλογα ασυμβίβαστη. Γιατί κατάφερνα πάντα να κολυμπάω στα βαθιά ταραγμένα νερά ενώ μπορούσα να πνιγώ στα ρηχά της νηνεμίας. Που προτίμησα πάντα το κρύο από τη ζέστη. Που έμαθα να χαρίζω αλλά όχι να μου προσφέρουν. ΜΕΤΑΝΙΩΝΩ Για όσες φορές είπα το σ΄α γ α π ω όταν δεν το πίστευα, γιατί ένοιωθα την ανάγκη να αγαπήσω και να αγαπηθώ.. Και για κείνες τις φορές που το πίστευα αλλά δεν το είπα για να μη φανώ ακόμα μια φορά αδύναμη. Ταυτόχρονα όμως όσο παράδοξο η παρανοϊκό μπορεί να φαίνεται χαίρομαι για όλα αυτά που έζησα ζω και θα ζήσω με όποιο κόστος και όποιο πόνο. Αυτό σημαίνει να είσαι άνθρωπος. Αντιφατικός. Συνάμα συμβιβασμένος κι επαναστάτης, ευάλωτος και σκληρός, αλήτης και κύριος, στρατιώτης και ονειροπόλος. «Αν είχα δικαίωμα επιλογής να ξαναρχίσω η όχι ετούτο το ταξίδι,θα το ξανάρχιζα» λέει ο Χικμέτ.

Αθηνά Κοτσόβολου